Το γράψαμε και το είπαμε σε όλους τους τόνους. Ότι η Ελλάδα όφειλε να καταθέσει veto πριν καν τις εργασίες στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, ώστε η Ε. Ε. εκούσα άκουσα, να προχωρήσει στις κυρώσεις που είχαν ήδη προαναγγελθεί, εις βάρος της Τουρκίας.
Και ότι όφειλε επίσης να έχει από καιρό καταλήξει ως προς τα της κλιμάκωσης και ποια πράγματα είναι αυτά, που την προσδιορίζουν, όσο και τα της αποκλιμάκωσης.
Ότι τρεις θα ήταν οι προϋποθέσεις για άρση του βέτο: Α. Ακύρωση του “casus belli”, με εφαρμογή του δίκαιου της θάλασσας, Β. Διακοπή της Τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας και Γ. Αποχώρηση σκαφών ερευνητικών κλπ, όσο θα διαρκέσουν οι διερευνητικές. Τόσο από τον θαλάσσιο Κυπριακό Ελληνισμό και την εκεί ΑΟΖ, όσο και από τον Ελλαδικό.
Όμως δεν έγινε τίποτε από όλα αυτά. Εξ ου και η Ελληνική αντιπροσωπεία, επέστρεψε στη χώρα, με κατεβασμένο το κεφάλι, προσφεύγοντας στο μύθευμα του ότι “η Ευρώπη έκανε ένα βήμα”! Για το οποίο αργότερα είπαν, ότι ήταν ένα βήμα παραπέρα!! Άκουσον άκουσον.
Η αλήθεια όμως είναι ότι αν έκανε κάποιος βήμα, αυτός είναι ο “Erdo”. Ναι μεν μέχρι τώρα ήταν γνωστό το “Oι Γερμανοί ξανάρχονται”, όμως τώρα προστίθεται και το “Οι Τούρκοι ξανάρχονται”. Άλλωστε έχουν προαναγγείλει έρευνες για υδρογονάνθρακες, στα γαλανά νερά της Ανατολικής Μεσογείου, μετά παραλίων των Ελληνίδων νήσων, από το Καστελόριζο, τη Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κάσο, έως την Κρήτη, μετά του ομώνυμου πελάγους.
Κατά τα άλλα, συνάντησαν τοίχο οι προτάσεις μας, για την αγορά του Ελληνικού ερευνητικού σκάφους ¨Καστελόριζο”, ως το αντίπαλο δέος του “Oruc Reis”, όσο και την εκ δωρεάς απόκτηση πλωτού γεωτρύπανου, ονόματι “Μαραθώνας”, που να παραπέμπει στους νέους Πέρσες.
Πληροφορηθήκαμε λοιπόν ότι είχε συζητηθεί στα υψηλά κλιμάκια η περίπτωση άσκησης veto, όμως μέχρις εκεί. Γιατί στην πράξη αυτό που επιβεβαιώθηκε ήταν το γνωστό: “Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας”. Μόνο που κάτι τέτοιο, ο μόνος που δικαιούται να το πει, είναι ο Τούρκος Πρόεδρος.
Μάλιστα ο Έλληνας πρωθυπουργός εξέφρασε και το μοναδικό παράδοξο: Ότι “οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός για την Ελλάδα”. Δηλαδή ούτε θα είναι αυτοσκοπός το να υποστεί κυρώσεις και κάποιος κατηγορούμενος και γνωστός ένοχος, για σωρεία ειδεχθών ιστορικών αδικημάτων! Και όλα αυτά, παρόλο που τα κράτη μέλη της Ε. Ε. είναι, μεταξύ άλλων, άνευ μεν τηβέννου, πλην όμως δικαστές!! Με τον Ελληνισμό μάλιστα, σε ρόλους πολιτικού εισαγγελέα, πλην όμως ωσεί απόντα!!!
Το λέμε αυτό, γιατί τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, αν προϋπήρχε veto. Ούτε ίσαμε με τη Βουλγαρία αξίζουμε! Όπως και με την Ουγγαρία μετά της Πολωνίας, που ψέκασαν, σκούπισαν και τέλειωσαν ενώ εμείς ούτε καν αρχίσαμε!!
Και το θέμα που γεννάται, είναι το τι γίνεται τώρα.
Η απάντηση βρίσκεται στην Πολιτική. Στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος veto. Συγκεκριμένα στην προαναγγελία, με Κυβερνητική επιστολή στις αμέσως επόμενες ημέρες, προς τη Γερμανική Προεδρία, για την Ελληνική πρόθεση άσκησης veto.
Αν δηλαδή η Τουρκία συνεχίσει, όχι απλά το ρητορικό χαβά της αλλά εκείνον επί του πεδίου, τότε η Ελλάδα προτίθεται να ασκήσει veto στην επόμενη Σύνοδο αλλά να το υποβάλλει στην Ε. Ε., με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, από τα πριν. Ευθύς αμέσως μετά από τις νέες Τουρκικές απειλές, μετά θαλάσσιων εισβολών. Είτε εφόσον αυτές συνεχιστούν στην Κυπριακή ΑΟΖ είτε στο Αιγαίο είτε στην Ανατολική Μεσόγειο και στο ανήκον σε αυτή, Νότιο Κρητικό Πέλαγος.
Αυτή είναι η μόνη απομένουσα δικλείδα ασφαλείας, απέναντι στο χαμένο γύρο της πρόσφατης Συνόδου αλλά και των προηγούμενων.
Διαφορετικά, αν όλα αυτά, βρουν απέναντι, μια Ελλάδα που να κινείται επί προδιαγεγραμμένης τροχιάς της πεπατημένης, με τη διαιώνιση της διπλωματικής και πολιτικής ήττας, τότε ας επιλέξει ανάμεσα στο “Land Greece” εξ ου και το El-Land-a, όπως έχουμε πει, και το “Sanjak Yunanistan” και επί το Ελληνικότερο, Σαντζάκι της Ιωνίας. Η πρώτη περίπτωση παραπέμπει σε νέο Γερμανικό Κρατίδιο. Η δεύτερη, σε νέα Διοικητική Περιφέρεια του επίσης νέου Οθωμανικού κράτους.
Οπότε, να πούμε σε Κυβερνώντες και σε Αντιπολιτευόμενους: “Διαλέγετε και παίρνετε”.
Τους συμπεριλαμβάνουμε μάλιστα αμφότερους, ώστε να μην παραβλέψουμε τις αφωνίες τους. Από την ανάγκη άσκησης του βέτο, μέχρι τα δώδεκα μίλια. Όσο και την απόκτηση των δύο τύπων, ερευνητικών σκαφών, μετά των αναγκαίων ισάριθμων στολίσκων. Όχι μόνο τεσσάρων φρεγατών.
Η μόνη τύχη αγαθή μαζί και φυλαχτό για αποσόβηση ενός τέτοιου ενδεχόμενου, απέναντι στη δεύτερη περίπτωση που λέγαμε, είναι ο ένστολος στόλος, μετά της ομώνυμης Ελλάδας.
Όσον αφορά τώρα την πρώτη περίπτωση, ευχής έργο είναι να μη φθάσουν τα πράγματα έως εκεί. Γιατί η λύση τότε θα χρειαστεί να αναζητηθεί, σε μια νέα εξ υπαρχής, πολιτική Ελλάδα και νέες αντιπροσωπεύσεις, εκτός των υπαρκτών πολιτικών και κομματικών οντοτήτων.
Πάντως μέχρι τότε οι εν Ελλάδι κυβερνητικοί και αντιπολιτευτικοί πατριωτισμοί θα υπάρχουν και θα αναπτύσσονται, εφόσον θα έχουν μια επαπειλούμενη, όσο επίσης και πειθαναγκαζόμενη δομή. Εγγύηση για αυτήν παραμένουν οι ιδέες. Οι ιδέες και μόνο αυτές. Οι οποίες, όποια και αν είναι η Κυβέρνηση, μπορούν να κυβερνούν. “Δει δη ιδεών κλπ.” θα έλεγε αν ζούσε ο Δημοσθένης.
Μόνον έτσι δεν θα ξαναγίνουν τα πράγματα θάλασσα. Ο Ελληνισμός θα ξαναγίνει θάλασσα. Μεσόγειος, και μάλιστα, όχι Ερυθρά αλλά Γαλανή και Ανατολική. Από κει που πηγάζει η ιστορία του, η Ελευθερία, όσο και ο πανάρχαιος Πολιτισμός του, μετά της Δημοκρατίας. Εν προκειμένω, της Τέταρτης. Μέσα σε μια Ευρώπη των ίδιων αρχών και αξιών, που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Δημοκρατιών της και οφείλουν να παραμένουν, με μια εξαίρεση, τέτοια.
Το λέμε αυτό γιατί είχαμε παλιότερα προτείνει το: “Διώξτε την Τουρκία, από την Ευρώπη. Αν δεν συμφωνεί η Γερμανία, ας φύγει και αυτή”. Αλλά όπως έρχονται τα πράγματα, σύντομα μάλλον θα χρειαστεί να ξαναπούμε: “Διώξτε τις, από την Ευρώπη, αμφότερες”. Με όση και αν έχει αξία αυτό. Ηθική και Πολιτική αξία πάντως, θα έχει μεγάλη.
Ούτε θα είναι λίγοι οι εταίροι που θα πουν, ότι ο Ελληνισμός είναι απολύτως δικαιολογημένος, να ζητάει απόδοση δικαίου, για όσα τράβηξε και τραβάει. Και όχι μόνο από έναν επαγγελματία εισβολέα αλλά και από την υπέρ του στήριξη, από μια προξενήτρα επέκτασης αξόνων, που τον περιλαμβάνουν. Ο Γαλλογερμανικός, είναι ένας από αυτούς. Τους υπό διεύρυνση, άξονες. Ένας ακόμη λόγος για το διπλό veto της Ελλάδας και της Κύπρου.
__________
{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998},
