Βιογραφικό
Η Μαρία Τολούδη ζει στην Αλεξανδρούπολη, όπου γεννήθηκε το 1953. Μετά το γυμνάσιο, παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας Τέχνης στην Οξφόρδη για δύο χρόνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης και έζησε για πέντε χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
Τελος της δεκαετίας του εβδομήντα επέστρεψε στη Αλεξανδρούπολη με το σύζυγό της και τις δύο κόρες τους, και λίγα χρόνια αργότερα προσλήφθηκε ως δημόσιος υπάλληλος στη Νομαρχία Έβρου. Αρχικά εργάστηκε στο τομέα επιμόρφωσης ενηλίκων με θέματα την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, την διασυνοριακότητα, την στήριξη μειονοτικών ομάδων, την προστασία των βιοτόπων του νομού, και την αειφορία γενικώτερα. Περίπου την ίδια περίοδο και για 2-3 χρόνια εμφανίστηκε σε εβδομαδιαίο πρόγραμμα στο κρατικό ραδιόφωνο (ΕΡΑ) με θέμα της εκπομπής την τοπική παράδοση και την ισότητα των φύλων.
Σε συναντήσεις της με τους ντόπιους στα χωριά της περιοχής άκουσε συχνά πολλές ιστορίες από το στόμα των ηλικιωμένων για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής στα χωριά και τις συνήθειες τους και έθιμα. Οι ιστορίες εκείνες την ενέπνευσαν βαθιά και πήρε αργότερα την απόφαση να τις καταγράψει σαν σύντομα αφηγήματα. Έχει γράψει περίπου εκατό μέχρι στιγμής, με στόχο να περάσει αυτή την κληρονομιά στις νεότερες γενιές.
Στο πέρασμα του χρόνου η Μαρία προσκαλείται τακτικά σε εκδηλώσεις παρουσίασης βιβλίων για να εκφράσει τη γνώμη της για τα έργα γνωστών συγγραφέων. Μεταξύ αυτών ήταν η Ρέα Γαλανάκη, Λένα Διβάνη, Δημήτρης Κωνσταντάρας, ο Στέλιος Κούλογλου, Παύλος Μάτεσης, Σεραφείμ Φυντανίδης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Πέτρος Τατσόπουλος, Ευρυδίκη Τρισον, και άλλοι. Μεταξύ του 1995 και το 2008 συμετείχε στην διοργάνωση των ετησίων Πανελληνίων Δημοσιογραφικών Συνεδρίων στη Σαμοθράκη.
Από τις αρχές της τελευταίας δεκαετίας δημοσίευσε συχνά αφηγήματά της στο περιοδικό «Περιωδικό της πόλης” (Alpha Media Group). Τέλη του 2011 δημοσίευσε επίσης μερικά από τα έργα της (διηγήματα, χρονικά, ποιήματα), σε μορφή έντυπων και ηλεκτρονικών βιβλίων. Τα αφηγήματα και ποιήματά της, συχνά με χρήση τοπικής διάλεκτου απο τον Έβρο, είναι συναισθηματικά, σε συμπυκνωμένη γραφή, με έμφαση που δημιουργείται από τις συχνές αλληλουχίες ρημάτων, ουσιαστικών ή επιθέτων και με ιδιαίτερο πάθος. Πράγματι, το πάθος και η αναζήτηση ‘ψυχής’ σε έμβια ή μη είναι βασικά στοιχεία της προσωπικής της φιλοσοφίας.
