Για περισσότερο από δυο δεκαετίες ο Σύλλογός μας επεδίωξε να κρατήσει ζωντανή τη διάδοση του γαλλικού πολιτισμού, προσηλωμένος στην παρακαταθήκη της Αντουανέττας και του Πεπίνου Δεμτζιάν και με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη τους. Όλα αυτά τα χρόνια έγιναν πολλά και έχουν να γίνουν περισσότερα. Ήρθε όμως η στιγμή που συναισθανθήκαμε έντονα την αναγκαιότητα η «ψυχή» του οράματος της Αντουανέττας, το σπίτι το οποίο δώρησε και μετατράπηκε σε σπουδαστήριο και βιβλιοθήκη ξένων γλωσσών, να μετατραπεί σ´ένα ιστορικό τοπόσημο της πόλης μας, όπως του αξίζει.
Καθώς λοιπόν ωρίμασαν οι συνθήκες, ως Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ελληνογαλλικής φιλίας “Το Σπίτι της Αντουανέττας” είμαστε στην ευχάριστη θέση να ενημερώσουμε τα μέλη και τους φίλους του Σπιτιού ότι καταθέσαμε με τη στήριξη των φίλων του Γαλλικού Σταθμού Αλεξανδρούπολης, αίτηση με πλήρη φάκελο στην Eφορεία Νεότερων Μνημείων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για να κηρυχθεί το σπίτι της Αντουανέττας διατηρητέο.
Σε μια πόλη που δυστυχώς δε φρόντισε διαχρονικά να διατηρήσει ζωντανή την ιστορία της διαμέσου των κτηρίων του παρελθόντος που χάθηκαν, η διατήρηση οικημάτων όπως του Σπιτιού της Αντουανέττας είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Θεωρούμε ακόμη πως είναι μια πράξη ευθύνης απέναντι στην υστεροφημία των δωρητών μας αλλά και στις επόμενες γενιές που θα αναλάβουν τα ηνία του συλλόγου για να συμβάλουν και αυτοί στην προώθηση της Ελληνογαλλικής φιλίας.
Η πόλη μας, δυστυχώς απώλεσε στοιχεία της παλιάς φυσιογνωμίας της και κυρίως κάποια σημαντικά κτίρια της εποχής εκείνης που τα γνωρίζουμε μόνο από φωτογραφίες! Ας διατηρήσουμε τη μνήμη και το παρελθόν της πόλης μας και ας αναδείξουμε με σεβασμό το πολιτιστικό της απόθεμα που είναι τα κτήρια και οι άνθρωποί της.
Λίγα λόγια για το Σπίτι
Το σπίτι της Αντουανέττας είναι μια μονοκατοικία με ξύλινη επένδυση και κεραμοσκεπή που έχει έντονα χαρακτηριστικά μιας άλλης εποχής. Η παράδοση της ξύλινης επένδυσης, συνήθως για λόγους μόνωσης και διαθεσιμότητας υλικού στην περιοχή, υπήρχε από πολύ παλαιότερα αλλά εξακολουθεί να υφίσταται στην πόλη της Αλεξανδρούπολης και στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα.
Όπως και να έχει, το Σπίτι της Αντουανέττας μεταφέρει ένα κομμάτι της ιστορίας της δημιουργίας της πόλης στη σημερινή σύγχρονη Αλεξανδρούπολη, και αποτελεί ιστορικό τεκμήριο μιας άλλης εποχής και ενός διαφορετικού τρόπου ζωής.
Επιπλέον, εκτός της σημασίας του ίδιου του οικήματος σημασία έχουν οι άνθρωποι που κατοικούσαν σε αυτή την οικία. Ο παππούς και η γιαγιά της Αντουανέτας και του Πεπίνου Δεμτζιάν ήρθαν στην πόλη χάρις στη δημιουργία του Σιδηροδρόμου και αποτέλεσαν καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους ενεργά μέλη της κοινότητας των Φραγκολεβαντίνων που διαβιούσε τότε στην πόλη .
Η ίδια η Αντουανέττα φοίτησε στο Κολλέγιο Φραγκισκανών Καλογραιών, όπως πολλές κοπέλες της πόλης, Ελληνίδες και μη, όπου τελειοποίησε τις γνώσεις της στη Γαλλική γλώσσα. Έτσι, κατάφερε αργότερα να κερδίσει τα προς το ζην παραδίδοντας κατ’ οίκον ιδιαίτερα μαθήματα γαλλικής στην πλειονότητα των παιδιών της πόλης, επί σειρά ετών. Επίσης, ο αδερφός της και εκείνη υπήρξαν για αρκετά χρόνια υπεύθυνοι για τη φροντίδα, τη λειτουργία και τη συντήρηση του καθολικού ναού του Αγίου Ιωσήφ. Είναι και οι δύο ενταφιασμένοι στα καθολικά κοιμητήρια της πόλης μας. Αποτελούν κομμάτι του παρελθόντος και της πολυπολιτισμικής τοπικής μας ιστορίας.
Με εκτίμηση,
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Ελληνογαλλικής Φιλίας
Σταφυλίδου Αικατερίνη, Πρόεδρος
Παπαδοπούλου Φανή, Αντιπρόεδρος
Τσαταλμπασίδου Μαρίνα, Γενική Γραμματέας
Δαστερίδου Αναστασία, Ταμίας
Δεμίρογλου Χαρά, Μέλος
