Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Χριστοῦ ὅπως περιγράφεται στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, εἶναι τουλάχιστον ἀπρόσμενη καὶ πρωτόγνωρη. Γι’ αὐτὸ κι ὅσοι γίνονται κοινωνοὶ αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν του, κατὰ τὴν περικοπὴ «θαυμάζουν», δηλαδὴ καταλαμβάνονται ἀπὸ ἐκπλήξη γιὰ τὸ πρωτοφανὲς ποὺ διαδραματίζεται μπροστὰ στὰ μάτια τους, «κουμπώνονται» καὶ περιμένουν ἐξηγήσεις ἐκεῖ ποῦ ἐνδεχομένως δὲν χρειάζονται!
Ποιοὶ «θαυμάζουν»; Ὅλοι ὅσοι ἀναφέρονται στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Χριστό. «Θαυμάζουν» οἱ μαθητές, «θαυμάζει» ἡ Σαμαρείτιδα, «θαυμάζουν» οἱ συμπατριῶτες της… Γιατί;Ὁ Χριστὸς ξεπερνᾶ στερεότυπα καὶ διαλύει προκαταλήψεις αἰώνων! Ἀναιρεῖ στὴν πράξη ἕναν τρόπο σκέψης ποὺ φρόντιζε νὰ καλλιεργεῖ τὶς διακρίσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καί, ὑψώνοντας φραγμούς, νὰ μεθοδεύει τὴν κατάργηση τῆς ἀγάπης.
Στὸ ὄνομα αὐτῆς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν κάθε ἄνθρωπο, ὁ Θεὸς ἔρχεται καὶ δρᾶ ἔξω ἀπὸ κάθε καθωσπρεπισμὸ καὶ κοινωνικὴ συμβατικότητα. Τί κάνει;Πρωτ’ ἂπ’ ὅλα, διαλέγεται! Κάθεται καὶ συζητᾶ Αὐτός, ὁ φημισμένος διδάσκαλος, ὁ ἀξιοσέβαστος καὶ ἀποδεκτὸς ἀπὸ τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ.
Ἀντὶ νὰ διεκδικεῖ τὸν ἐξουσιαστικὸ μονόλογο, τὸ μονοφωνικὸ κήρυγμα, τὸ ἀπόλυτό της αὐθεντίας, Αὐτὸς συζητᾶ καὶ καταδέχεται ν’ ἀκούσει ὄχι μόνον ἀπορίες, ἀλλὰ καὶ ἀντιθέσεις καὶ ἀμφισβητήσεις καὶ ἀντιρρήσεις.
Ἔπειτα, καταδέχεται νὰ συζητήσει μὲ ἀλλόθρησκο! Οἱ Σαμαρεῖτες εἶχαν ἀπὸ καιρὸ διαφοροποιήσει τὴν πίστη τους σὲ σχέση μὲ τὸν ἰουδαισμό, καθὼς εἶχαν ἀποδεχθεῖ ἔντονα εἰδωλολατρικὰ στοιχεῖα. Παρ’ ὂλ’ αὐτά, ὁ μόνος κήρυκας τῆς ἀληθείας δὲν τοὺς ἀπορρίπτει, οὔτε τοὺς ἐπιτιμά, ἀλλὰ τοὺς φωτίζει καὶ τοὺς ἀποκαλύπτει ἐξίσου τὴ μοναδικότητα τῆς πίστης.Καταδέχεται νὰ συζητήσει μὲ ἀλλόφυλο!
Τὴν ἐποχὴ πού, παρὰ τὴ ρωμαικὴ κατάκτηση, οἱ διακρίσεις καὶ οἱ ἀντιθέσεις μεταξὺ τῶν γειτονικῶν λαῶν γνώριζαν ἔξαρση, ὁ κατὰ τὸ ἀνθρώπινο Ἰουδαῖος Χριστὸς συνομιλεῖ μὲ τοὺς κατεξοχὴν ἐχθρούς.Ἀδελφοί μου, ἡ ὑπέρβαση τῶν ὅποιων σχημάτων τοῦ κόσμου αὐτοῦ εἶναι ὑποχρεωτική, ἂν θέλουμε νὰ ἀποκτήσουμε «νοῦν Χριστοῦ». Ἡ ἀπελευθέρωσή μας ἀπὸ στερεότυπα, προκαταλήψεις καὶ συμβατικότητες εἶναι μονόδρομος στὴν προσπάθειά μας γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ἁγιότητας.
Τελικά, ἡ πνευματικὴ λογική, ἡ ὁποία «οὐκ ἔστι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», εἶναι ἡ μόνη σωτηρία γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν ὅποιων προβλημάτων τοῦ κόσμου τούτου!
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
