Η μνήμη του νέου Ιερομάρτυρος αγίου Παρθενίου, «του εν Διδυμοτείχω αθλήσαντος» στις 5 Μαρτίου του 1805, τιμήθηκε από τον φιλάγιο λαό του Διδυμοτείχου, στον τόπο του μαρτυρίου του, στο Κάστρο, με αγρυπνία στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου.
Στον Εσπερινό της αγρυπνίας προέστη ο οικείος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ο οποίος απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, μεταξύ άλλων, τόνισε· «ο τόπος που ευρισκόμεθα είναι τόπος ιερός, διότι είναι τόπος μαρτυρίου. Εδώ πριν από 114 χρόνια μαρτύρησε ο νέος Ιερομάρτυς Παρθένιος και πότισε με το μαρτυρικό αίμα του τα κράσπεδα αυτής Εκκλησίας» και στη συνέχεια κάλεσε τους πιστούς να έχουν το ίδιο θυσιαστικό φρόνημα και αγωνιστικό ήθος με τον μάρτυρα και να είναι έτοιμοι να ομολογήσουν με κάθε ευκαιρία και με οποιοδήποτε τίμημα την πίστη τους στο Χριστό.
Συναξάρι του Ιερομάρτυρος·
Ο μακάριος Ιερομάρτυς Παρθένιος προσήλθε κατ’ αρχάς στον Ιερομόναχο Νήφωνα στη Χίο, ο οποίος ήταν γνωστός για τις μεγάλες του αρετές, και αφού διδάχθηκε εκεί τα της μοναχικής ασκήσεως, ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα στο κοινόβιο του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου στην νήσο Ικαρία. Εκεί αφού ασκήθηκε στην μοναχική υπακοή και ευδοκίμησαν οι μοναχικές αρετές, έλαβε κατά την κανονική τάξη το αξίωμα της Ιερωσύνης και έγινε πρότυπο σε όλους, στα λόγια και στα έργα και στην διαγωγή, όπως διδάσκει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Αφού αναχώρησε από εκεί ποθώντας ασκητικότερη ζωή πηγαίνει στο νησί της Πάτμου και εκεί ξεκινάει την ανοικοδόμηση Ναού και Μονυδρίου προς τιμή της Υπεραγίας Θεοτόκου. Συλλέγοντας προσφορές για την αποπεράτωση της οικοδομής έφθασε και στο Διδυμότειχο, όπου ζούσε κηρύττοντας τον θείο λόγο και παιδαγωγώντας του Χριστιανούς στην κατά Χριστό ζωή παραγγέλλοντας τους να σέβονται την αργία της Κυριακής. Στα πλαίσια της πνευματικής του δραστηριότητας συμβούλευσε κάποια νεαρή χριστιανή να διακόψει τον άνομο δεσμό που είχε με κάποιον Οθωμανό. Αυτός όμως όταν έμαθε ότι ο άγιος έτσι συμβούλευσε την χριστιανή οργίσθηκε και έστησε ενέδρα στον μακάριο Παρθένιο έξω από τον Ναό όπου τελούσε την Θεία Λειτουργία και καθώς αυτός έβγαινε τον πυροβόλησε φονεύοντας τον. Έτσι ο αοίδιμος αφού τελείωσε τον πρόσκαιρο βίο του, ημέρα Κυριακή 5 του μηνός Μαρτίου του έτους 1805 προσετέθη στη χορεία των απ’ αιώνων οσίων και μαρτύρων της Εκκλησίας».
