Χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού ἔχοντας τηρήσει ἀπό τήν νεότητα του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου, ρωτᾶ τὸν Ἰησοῦ τί τοῦ μένει ἀκόμη γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Ὁ Χριστός γνωρίζοντας πολύ καλά τί κρατᾶ συνήθως τόν ἄνθρωπο γερά δεμένο στή γῆ, τοῦ ἀπαντᾶ: «Ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει. Πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, καί ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό κοντά στόν Θεό, καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις».
Δέ χωράει ἀμφιβολία ὅτι ὁ Ἰουδαῖος αὐτός ἄρχοντας ἦταν εὐσεβής ἄνθρωπος, ἐφόσον τηροῦσε τόν Νόμο καί εἶχε μέσα του τήν ἐπιθυμία τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ὁ λόγος ὅμως τῆς Π. Διαθήκης καταλήγει, ὁλοκληρώνεται καί κορυφώνεται στό Χριστό, ὁ ὁποῖος διακηρύσσει τήν Καινή Ἐντολή τῆς ἀγάπης. Καί ἡ ἀγάπη δέν περιορίζεται μόνο στὴν τήρηση κάποιων βασικῶν ἐντολῶν, ἀλλὰ στὴν πλήρη ἀποδέσμευση ὅλου τοῦ ἀνθρώπου ἀπό ὅ,τι τόν κρατᾶ κολλημένο στό χῶμα, στό ὁλοκληρωτικό δόσιμο του στόν Θεό. Ἡ στάση τοῦ Ἰουδαίου ποὺ λυπήθηκε βαθύτατα γιὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔφυγε μὴ μπορῶντας νὰ τὴν ἀκλουθήσει, δείχνει πόσο δύσκολο εἶναι νὰ δοθεῖ κανεὶς ὁλοκληρωτικὰ στὸ Θεό. Κι ἀκόμη μαρτυρεῖ επίσης πόσο εὔκολο εἶναι νά δημιουργηθεῖ μιά ψεύτικη ἱκανοποίηση μέσα στή συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, ἱκανοποίηση πού προέρχεται ἀπό τήν τήρηση ὁρισμένων, ἔστω καί βασικῶν ἐντολῶν.
Ὁ Χριστός δὲν κατηγορεῖ τὸν εὐσεβὴ συνομιλητή του Ἰουδαῖο γιὰ ὅ,τι ἔκανε, ἀλλὰ γιὰ ὅ,τι παρέλειψε νὰ κάνει, δέν τόν κατακρίνει γιά τίς ἀρετές του, ἀλλά γιατί βλέπει ὅτι αὐτές δέν ἐντάσσονται στό ὁλοκληρωτικό δόσιμο του στόν Θεό καί εἶναι μεμονωμένες ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς του, ἀν καί κατά πάντα σωστές καί ἀξιέπαινες. Βλέπει ὅτι ἡ σχέση του μὲ τὸν Θεὸ δὲν περνάει μέσα ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν ἀδελφῶν. Βλέπει ὅτι ἡ θρησκευτικότητα του δέν συνδέεται ἄμεσα μέ τή ζωή τῶν συνανθρώπων του, ὅτι ὁ δρόμος πού τόν φέρνει στόν Θεό δέν περνάει μέσα ἀπό τήν κοινωνία τῶν ἀδελφῶν καί δέν διασταυρώνεται μέ τούς δρόμους ἄλλων.
Εἶναι ἕνας μονόδρομος πού ἐξασφαλίζει τήν ἱκανοποίηση μέσα στή δική του συνείδηση, ὄχι ὅμως καί τήν ἱκανοποίηση τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος δέν δέχεται συμβιβασμούς καί ὑποκρισίες.
Ὁ Χριστός, ζητάει ὁλόκληρο τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι μόνο μερικὲς θρησκευτικὲς ἐκδηλώσεις, μερικὲς ἀρετές του, μερικὴ τήρηση τῶν ἐντολῶν του.
Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἐμποδίζει τὸ ὁλοκληρωτικὸ δόσιμο τοῦ ἀνθρώπου στὸν Θεὸ εἶναι ἡ προσκόλληση στά ἐπίγεια.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
