Το καλοκαίρι έφτασε και εσείς σκέφτεστε τι να κάνετε με τα παιδιά; Να πάνε σε κάποιο camp μερικές μέρες; Να προσλάβετε μια babysitter ή να τα στείλετε στον παππού και τη γιαγιά;
Αν ο παππούς και η γιαγιά προτείνουν να πάρουν τα παιδιά μαζί τους για διακοπές στο χωριό ή στο εξοχικό για μερικές ημέρες, σίγουρα θα συμφωνήσετε. Θα γλιτώσετε από κάποια έξοδα. Τα παιδιά συνήθως χαίρονται πολύ με αυτή την ιδέα και θέλουν να πάνε!
Τι γίνεται, όμως, όταν κατά τη διάρκεια των διακοπών τα παιδιά παραπονιούνται, μέσω τηλεφώνου, στους γονείς ότι οι παππούδες τους κάνουν συνέχεια παρατηρήσεις και δεν τα καταλαβαίνουν ή όταν κατά την επιστροφή των παιδιών οι γονείς δυσκολεύονται να συντονιστούν μαζί τους γιατί αυτά έχουν «κακομάθει»;
Οι γονείς προβληματισμένοι, επειδή σκέφτονται πως είναι υπόχρεοι στον παππού και στη γιαγιά, μιας και αυτοί περνούν χρόνο με τα εγγόνια τους και έχουν αναλάβει τη φροντίδα τους για κάποιες μέρες, δεν θέλουν να τους κάνουν υποδείξεις. Άλλες φορές πάλι, γίνονται αυστηροί απέναντι στη γιαγιά ή στον παππού, όταν οι τελευταίοι ακολουθούν τον δικό τους τρόπο, που στηρίζεται σε παραδοσιακές αξίες γαλούχησης των παιδιών ή όταν κυριαρχεί η νοοτροπία να μην τους χαλούν χατίρι.
Ποιος τρόπος είναι ο πιο βοηθητικός;
Η χρυσή τομή βρίσκεται στην ορθή επικοινωνία μεταξύ γονέων, παππούδων και παιδιών. Είναι χρήσιμο ο πατέρας και/ή η μητέρα να προσεγγίσουν τον παππού και/ή τη γιαγιά με νοιάξιμο και κατανόηση και να πουν πως, όπως κάνουν και στο σπίτι τους, είναι σημαντικό και κατά την διάρκεια των διακοπών, να ορίσουν οι παππούδες μαζί με τα παιδιά κάποιους κανόνες, τους οποίους θα πρέπει να ακολουθούν τα παιδιά. Οι γονείς βέβαια, χρειάζεται να διασφαλίσουν στους παππούδες ότι θα τους στηρίξουν στην προσπάθεια αυτή.
Για παράδειγμα, τα παιδιά ζητάνε να φάνε αρκετά συχνά γλυκά ή παγωτά. Οι παππούδες είτε γιατί δεν αντέχουν να τα βλέπουν να κλαίνε, είτε γιατί “διακοπές είναι, δεν πειράζει να φάνε και λίγα γλυκά παραπάνω”, όπως λένε, ανταποκρίνονται στα αιτήματα των παιδιών με αποτέλεσμα τα παιδιά να ζητάνε συνέχεια, οι παππούδες να έρχονται σε δύσκολη θέση και αυτό να διαιωνίζεται. Σε αυτό το περιστατικό, μπορούν οι παππούδες να καθίσουν μαζί με τα εγγόνια τους και σε ένα καλό κλίμα να ορίσουν πόσο συχνά θα τρώνε τα παιδιά παγωτό. Προϋπόθεση είναι να υπάρχει σταθερότητα και συνέπεια σε αυτό που θα ορίσουν, δηλαδή να ακολουθείται ο κανόνας και από τις δύο πλευρές. Επιπλέον, οι κανόνες χρειάζεται να είναι ρεαλιστικοί. Δεν μπορεί δηλαδή να πει η γιαγιά στο παιδί να τρώει ένα παγωτό κάθε δέκα ημέρες, όταν του παιδιού του αρέσει πολύ το παγωτό. Έτσι όταν οριστούν κανόνες, τα παιδιά θα ξέρουν τι μπορούν να περιμένουν κατά την περίοδο των διακοπών.
Επιπροσθέτως, είναι ανάγκη να κατανοούν οι παππούδες τις ανάγκες των παιδιών, να εξηγούν για ποιο λόγο είναι ωφέλιμο να ακολουθείται μια διαδικασία και να αναζητούν εναλλακτικές προτάσεις όταν δυσκολεύει η κατάσταση.
Ακόμα, οι γονείς έχει νόημα να εξηγήσουν στα παιδιά τους, ανάλογα με την ηλικία τους, ότι ο παππούς και η γιαγιά με χαρά θέλουν να περάσουν χρόνο μαζί τους και ότι είναι απαραίτητο να ακολουθούν τους κανόνες που θα ορίσουν ώστε να περάσουν όλοι καλά. Όταν θέλουν κάτι, να μην διστάζουν να το ζητούν και θα κρίνουν οι παππούδες αντίστοιχα. Χρειάζεται να τους πουν επίσης ότι, όταν υπάρχει δυσκολία ή σύγκρουση, να συζητούν και να ψάχνουν από κοινού με τη γιαγιά και τον παππού λύσεις.
Στο τέλος, εάν λοξοδρομήσουν και λίγο τα παιδιά από τη ρουτίνα τους, δεν χάθηκε ο κόσμος. Απεναντίας, χρειάζεται. Σημασία έχει να περάσουν όμορφα και τα παιδιά, αλλά και ο παππούς και/ή η γιαγιά. Έτσι, θα δυναμώσει η σχέση τους αλλά και τα παιδιά θα μάθουν να λειτουργούν και πέραν της σκιάς των γονιών τους. Και μην ξεχνάμε πως η γιαγιά και ο παππούς μεγάλωσαν τη μητέρα και τον πατέρα του παιδιού, οπότε οι γονείς ας δείξουν εμπιστοσύνη.
Μαρία Γκούμα, Ψυχολόγος
Εθελόντρια στη Γραμμή 11525 και το Συμβουλευτικό Κέντρο για γονείς, παιδιά και εφήβους
Ένωση “Μαζί για το παιδί”
