Εἶναι φθινόπωρο, ἔχουν πέσει οἱ βροχές καί οἱ γεωργοί ἐτοιμάζουν τήν γῆ γιά τήν σπορά. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καθόρισαν αὐτή τήν περίοδο νά ἀναγιγνώσκεται στούς Ἱερούς Ναούς ἡ παραβολή τοῦ σπορέως, ὅπου γίνεται λόγος γιά ἕνα σποριά πού τό ἔργο του δέν ἀπέδωσε παντοῦ τόν ἴδιο καρπό.
Τὸ ἔργο τοῦ σποριᾶ δὲν ὑπῆρξε ἐλαττωματικό. Οὔτε ὁ σπόρος χαλασμένος. Σκορπίστηκε παντοῦ πλουσιοπάροχα μὲ τὴν ἀφθονία ποὺ διακρίνει τὸν Θεό, τὸ χορηγὸ κάθε ἀγαθοῦ. Κι ἀκόμη σκορπίσθηκε χωρὶς διακρίσεις ἢ προτιμήσεις. Ὡστόσο, τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν ἀνάλογο πρὸς τὴν γενναιοδωρία τῆς σπορᾶς. Ἐνῶ ὁ σπόρος δόθηκε πλούσια καὶ χωρὶς διακρίσεις, δὲν ἔγινε παντοῦ δεκτὸς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, τὴν ἴδια προθυμία, τὴν ἴδια ἀνταπόκριση. Ἔτσι, τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν παντοῦ τὸ ἴδιο, ἀλλὰ ἀνάλογο μὲ τὴ δεκτικότητα καὶ ἀποδοτικότητα τῆς γῆς ποὺ τὸν δέχθηκε.
Οἱ τρεῖς κατηγορίες ἄγονου ἐδάφους πού περιγράφονται στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι δυνατό νά βρεθοῦν σέ πολλές ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τού καθενός μας. Ἄλλοτε ἀπό ἀμέλεια, ἄλλοτε ἀπό ἐπιπόλαιη καί χωρίς βαθιές ρίζες ἀντιμετώπιση οὐσιαστικῶν πραγμάτων πού σχετίζονται μέ ἴδια μας τή ζωή, ἄλλοτε ἀπό τήν ἀδυναμία νά ἀντισταθοῦμε στήν εὐχαρίστηση τῆς στιγμής, ἐμποδίζουμε τήν καρποφορία τοῦ θείου λόγου μέσα μας.
Ἡ παραβολὴ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελεῖ ἕνα ἀφυπνιστικὸ προσκλητήριο πρὸς αὐτοέλεγχο, αὐτοκριτικὴ καὶ αὐτογνωσία. Ἐνῶ ἐμεῖς ἀπό τή μιά μεριά εἴμαστε ἕτοιμοι νά διαπιστώσουμε ὅτι ὁ Χριστιανισμός φαίνεται νά ἀπέτυχε σέ πολλούς ἀνθρώπους, νά ἐπιρρίψουμε εὐθύνη σέ αὐτούς πού κακῶς τόν ἐκπροσωποῦν, νά κατακρίνουμε θεσμούς καί πρόσωπα, ἡ παραβολή ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἐφιστᾶ τήν προσοχή μας στό ἔδαφος πού ἐκπροσωπεῖ ὁ καθένας μας γιά τόν σπόρο τοῦ θείου λόγου.
Πέρα ἀπό αὐτή τήν αὐτοεξέταση μᾶς μεταδίδει ἕνα τόνο αἰσιοδοξίας: Παρὰ τὴν ἀποτυχία ὁρισμένων περιπτώσεων, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τελικὰ καρποφορεῖ καὶ μάλιστα μὲ τρόπο ἐκπληκτικὸ καὶ θαυμαστό, ἀποδίδοντας καρπὸ ἑκατὸ φορὲς περισσότερο ἀπὸ τὸ κανονικό. Γιὰ τὸ ἄν βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος ὄχι στὴν καρποφόρα γῆ ἀλλὰ στὸ πετρῶδες καὶ ἄγονο ἔδαφος δὲν μπορεῖ νὰ αἰτιᾶται κανέναν ἄλλον παρὰ μόνο τὸν ἑαυτόν του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ & ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
