Ὅλα τά εἶχε στό πατρικό του σπίτι ὁ νέος τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Καί ἄνεση καί πλούτη καί στοργή πολλή. Κι ὅμως ὅλα τοῦ φαίνονταν στενά καί μονότονα κι ἡ πατρική ἀγάπη σκλαβιά. Γι’ αὐτό τελικά ἀπαίτησε ἀπερίφραστα τό μερίδιο τῆς κληρονομιᾶς. «Πατέρα, δός μου ὅτι ἀπ’ τήν περιουσία σου μοῦ ἀναλογεῖ. Κι’ ὑστέρα ἀπό λίγες μέρες μάζεψε τά πάντα καί ταξίδεψε σέ χώρα μακρινή. Ἐκεῖ σπατάλησε τήν περιουσία του ζώντας ἄσωτα, σπάταλα».
Ἡ σημερινή παραβολή ἀποκαλύπτει τή βαθύτερη φύση τῆς ἁμαρτίας, πού εἶναι ἡ ἀνταρσία τοῦ ἀνθρώπου κι ἡ τελική παραπλάνησίς του.
Στόν παραλογισμό αὐτόν τοῦ ἀσώτου τά πράγματα ἔχουν χάσει τίς ὀρθές σχέσεις κι ἀναλογίες τους. Ἡ ἁμαρτία παίρνει τό πινέλο τῆς φαντασίας καί ἀλλοιώνει τήν ὄψη τῶν πραγμάτων. Τό λόγο καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ τίς παρουσιάζει σάν βαρειές ἁλυσίδες, τή θαλπωρή καί τήν εἰρήνη τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ἀνάξιες λόγου, τήν πείρα καί τίς συμβουλές τῶν παλαιότερων ἀπαρχαιωμένες ἀντιλήψεις. Τό κυριότερο ὅμως, καταστρέφει τήν προσωπική σχέση μέ τό Θεό-Πατέρα.
Ὁ ἄνθρωπος ἀπαιτεῖ ἄπ’ Ἐκεῖνον ὅ,τι μπορεῖ νά πάρει, ὑγεία, δύναμη, μυαλό, δημιουργικότητα, ἀπόλυτη ἐλευθερία, γιά νά τά χρησιμοποιήσει μακρυά Του. Μέ δικά του κριτήρια. Δέν θέλει «πάρε-δῶσε» μέ τόν Πατέρα. Λές κι Αὐτός, ἄπ’ τόν ὁποῖο πῆρε τά ἀγαθά, νά μήν ὑπάρχει πιά.
Ἡ γεύση τῆς χωρίς ἀγάπη μοναξιᾶς εἶναι πιό σκληρή ἀπό τήν ἵδια τή στέρηση, τή ζωή πλάι στούς χοίρους καί τά ξυλοκέρατα.
Ὑπάρχει ὅμως κάτι ἐλπιδοφόρο σ αὐτή τήν ἀνάλυση τῆς ἁμαρτίας, τό «εἰς ἑαυτόν δέ ἔλθων». Ὁ ἀνθρωπος ἔχει ὅλα τά περιθώρια νά ξεπεράσει τό κύκλωμα τῆς παραφροσύνης. Καί ὁ ἄσωτος τό ξεπέρασε. Ἦλθε «εἰς ἑαυτόν». Βρῆκε τόν πραγματικό ἑαυτό του, ξαναβρίσκοντας τήν προσωπική σχέσι μέ τόν πατέρα του.
Μία ὑπέρβαση τῆς ἀνθρώπινης φρενοβλάβιας τῆς ἐσωτερικῆς διασπάσεως εἶναι σέ τελευταία ἀνάλυση ἡ μετάνοια. Ἐπανεύρεση τοῦ ἀληθινοῦ μας ἑαυτοῦ μέσα στή σχέσι ἀγάπης μέ τόν Πατέρα.
Αὐτές τίς μέρες, στήν ἀρχή τοῦ Τριωδίου ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει καί πάλι, ὅλους ὅσους λίγο ἡ πολύ ἀπομακρυνθήκαμε, σέ μία εἰλικρινῆ μετάνοια. Μᾶς καλεῖ στήν ἐπανεύρευση τοῦ ἀληθινοῦ ἑαυτοῦ μας, μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
