Mε αφορμή του άρθρο της εφημερίδας “Μακεδονία” με τίτλο: “Θεσσαλονίκη: Καμίνι οι παιδικές χαρές, χρειάζονται δέντρα και φυσικά υλικά”, η Οικολογική Εταιρεία Έβρου έκανε την παρακάτω ανάρτηση:
“Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι: πως οι δήμοι σχεδιάζουν και διαχειρίζονται τους δημόσιους χώρους και τις παιδικές χαρές, δημιουργώντας χώρους τοξικούς και επικίνδυνους για την υγεία των παιδιών.
Το παιχνίδι, είναι η θεμελιώδης υπαρξιακή δραστηριότητα των παιδιών και αποτελεί «κλειδί» για τη διανοητική και ψυχολογική τους ανάπτυξη!
Όμως, διαπιστώνουμε καθημερινά, ότι «απουσιάζει» η επαφή με τη φύση, στον τρόπο που σχεδιάζουμε τους χώρους για παιχνίδι.
Οι παιδικές χαρές, στην πλειοψηφία τους, κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι «νεκρά τοπία». Κι αυτό, διότι τα παιδιά είναι εκτεθειμένα στον καυτό ήλιο αλλά και στα τοξικά υλικά με τα οποία είναι επιστρωμένες οι παιδικές χαρές.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση, ότι στις πόλεις μας οι δημόσιοι χώροι δεν περιλαμβάνουν σε επάρκεια δέντρα, φυτά, χωμάτινες επιφάνειες, και βρύσες με νερό, στοιχεία απαραίτητα σε ένα κλίμα που αλλάζει δραματικά!
Κατά τους θερμούς μήνες, η απουσία αυτών των στοιχείων θα συνεχίσει να επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το μικροκλίμα, καθιστώντας τη χρήση των εξωτερικών χώρων αδύνατη!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι «νέου τύπου» παιδικές χαρές, οι οποίες με τα επικίνδυνα λόγω της τοξικότητας ελαστικά δάπεδα, τα οποία ανάμεσα σε άλλα, αναδύουν άσχημες μυρωδιές όταν ζεσταίνονται από τον ήλιο, με τα βιομηχανικά όργανα παιχνιδιού, κατά κανόνα χωρίς δέντρα για σκίαση, δημιουργούν συνθήκες απαγορευτικές και θερμοκρασιακά επικίνδυνες!
Βεβαίως, οι δημόσιοι χώροι «για τα παιδιά» μέσα στην πόλη, δεν είναι μόνο οι παιδικές χαρές. Είναι σαφώς και οι πλατείες, τα πάρκα, οι μικρές νησίδες πρασίνου, οι αυλές των σχολίων, οι πεζόδρομοι, οι δρόμοι γειτονιάς!
Επιτακτική η ανάγκη, όλοι αυτοί οι χώροι να επανεξεταστούν μπροστά στα νέα δεδομένα που θέτει η κλιματική αλλαγή!
Τα παιχνίδια των παιδικών χαρών όντας εκτεθειμένα στον ήλιο λόγω παντελούς απουσίας στοιχειώδους σκιάς, καθίστανται επικίνδυνα και μόνο από το γεγονός ότι μπορούν να προκαλέσουν εγκαύματα στα παιδιά μόλις τα ακουμπήσουν!
Όσον αφορά για τα υποτιθέμενα δάπεδα ασφαλείας, τοξικολογικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι κάθε άλλο παρά ασφαλή είναι, δεδομένου ότι διαπιστώθηκε πως εκλύουν τοξικές ουσίες, κάτι που καθιστά τη χρήση τους απαγορευτική για τη χώρα μας!
Βασική διαπίστωση αποτελεί ότι όσο προχωρά η κλιματική αλλαγή, θα γίνεται όλο και πιο επείγουσα η ανάγκη παρεμβάσεων πρωτίστως στους χώρους όπου παίζουν παιδιά, φυτεύοντας δέντρα για να εξασφαλιστεί σκιά και ασφάλεια κατά τις ώρες της ηλιοφάνειας, η άμεση αντικατάσταση των τοξικών για την υγεία δαπέδων, καθώς και η τοποθέτηση σημείων πρόσβασης στο πολύτιμο αγαθό του νερού!
Επιπλέον, δέντρα θα πρέπει να φυτευτούν και στις αυλές όλων των σχολείων με την παράλληλη απομάκρυνση όλων των τοξικών για την υγεία των παιδιών υλικών.
Μέχρι να γίνει συνείδηση η επιτακτική ανάγκη για άμεσες και ποιοτικές για την υγεία του πολίτη παρεμβάσεις, και όσο θα εξακολουθούμε να φτιάχνουμε παιχνιδότοπους χωρίς σκιά, τα παιδιά θα υποφέρουν κλεισμένα μέσα στα σπίτια, και τα υποτιθέμενα παιδικά πάρκα θα είναι έρημα και χωρίς παιδικές ψυχές για μεγάλο διάστημα της ημέρας!”
Διαβάστε το άρθρο της “Μακεδονίας”
Θεσσαλονίκη: Καμίνι οι παιδικές χαρές, χρειάζονται δέντρα και φυσικά υλικά
Η θερμοκρασία μπορεί να ξεπεράσει τους 80 βαθμούς σε παιδικές χαρές στις οποίες τα υλικά δεν είναι φυσικά, αλλά επιφάνειες με ανακυκλωμένο ελαστικό
Τα παιδιά είναι εκτεθειμένα στον καυτό ήλιο αλλά και τα τοξικά υλικά με τα οποία είναι επιστρωμένες οι παιδικές χαρές. Όσο εξακολουθούμε να φτιάχνουμε παιχνιδότοπους χωρίς σκιά θα τους βλέπουμε έρημους για μεγάλο διάστημα της μέρας, ανέφερε η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του τμήματος Χωροταξίας και Ανάπτυξης του ΑΠΘ Γαρυφαλλιά Κατσαβουνίδου, στο επετειακό συνέδριο για τα 20 χρόνια του τμήματος.
Όπως είπε τo παιχνίδι είναι η θεμελιώδης υπαρξιακή δραστηριότητα των παιδιών και είναι «κλειδί» για τη διανοητική και ψυχολογική τους ανάπτυξη. Όμως, όπως διαπίστωσε «λείπει η επαφή με τη φύση στον τρόπο που σχεδιάζουμε τους χώρους για παιχνίδι. Οι παιδικές χαρές είναι νεκρά τοπία».
Όπως ανέφερε, στις ελληνικές πόλεις, οι ανοικτοί δημόσιοι χώροι δεν περιλαμβάνουν σε επάρκεια φυσικά στοιχεία (δέντρα, φυτά, χωμάτινες επιφάνειες, νερό) – στοιχεία απαραίτητα σε ένα κλίμα που ήδη αλλάζει δραματικά. Κατά τους θερμούς μήνες, η απουσία αυτών των στοιχείων θα επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το μικροκλίμα καθιστώντας τη χρήση των εξωτερικών χώρων ακόμη πιο δυσχερή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι τυπικές παιδικές χαρές, που με τα ελαστικά δάπεδα (επικίνδυνα λόγω της τοξικότητάς τους) και τα βιομηχανικά όργανα παιχνιδιού, συνήθως χωρίς δέντρα για σκίαση, δημιουργούν συνθήκες ασφυκτικές και θερμοκρασιακά επικίνδυνες. Όμως οι ανοικτοί δημόσιοι χώροι «για τα παιδιά» μέσα στην πόλη δεν είναι μόνο οι παιδικές χαρές: είναι και οι πλατείες, τα πάρκα, οι μικρές νησίδες πρασίνου, οι σχολικές αυλές, οι πεζόδρομοι, οι δρόμοι γειτονιάς. Το συνεχές, αυτό, δίκτυο ανοικτών χώρων κίνησης και στάσης πρέπει να επανεξεταστεί μπροστά στα νέα δεδομένα που θέτει η κλιματική αλλαγή.
Η κ. Κατσαβουνίδου αναφέρθηκε σε έρευνες που δείχνουν ότι η θερμοκρασία μπορεί να ξεπεράσει τους 80 βαθμούς σε παιδικές χαρές στις οποίες τα υλικά δεν είναι φυσικά, αλλά επιφάνειες με ανακυκλωμένο ελαστικό. Εκτεθειμένα στον ήλιο, τα παιχνίδια επίσης καθίστανται επικίνδυνα καθώς μπορεί να προκαλέσουν εγκαύματα στα παιδιά. Όσο για τα λεγόμενα δάπεδα ασφαλείας «δεν είναι καθόλου ασφαλείας, έχει διαπιστωθεί από τοξικολογικές έρευνες ότι εκλύουν τοξικές ουσίες ιδιαίτερα στο δικό μας κλίμα είναι ιδιαίτερα απαγορευτική η χρήση τους» τόνισε.
Η κ. Κατσαβουνίδου αναφέρθηκε σε διεθνείς έρευνες που δείχνουν την τεράστια διαφορά έως και 51 βαθμών Κελσίου των σημείων που υπάρχει σκιά σε σχέση με αυτά που είναι εκτεθειμένα στον ήλιο. Κατά την ίδια, μια άμεση λύση είναι κατασκευή στεγάστρων με πανιά που αποκλείουν τις υπεριώδεις ακτινοβολίες και η επίστρωση των χώρων παιχνιδιού με ψυχρά υλικά. Όπως είπε η καθηγήτρια του ΑΠΘ, όσο προχωρά η κλιματική αλλαγή θα γίνεται όλο και πιο επείγουσα η ανάγκη παρεμβάσεων στους χώρους όπου παίζουν παιδιά: α) στους υπάρχοντες χώρους χρειάζονται σκίαστρα, αλλαγή δαπέδου και η δημιουργία σημείων συλλογής νερού β) στις αυλές των σχολείων πρέπει να φυτευτούν δέντρα να αλλαχτούν τα τεχνητά υλικά γ) να δημιουργηθούν φυσικοί παιχνιδότοπο χωρίς περιφράξεις ενσωματωμένοι στο δημόσιο χώρο δ) μεγάλα πάρκα παιχνιδιού.
«Όνειρο μου είναι 10 στρέμματα στο χώρο της έκθεσης να να μετατραπούν σε φυσικό παιχνιδότοπο» φέρνοντας ως παράδειγμα το πάρκο Speeldernis στο Ρότερνταμ, έκτασης 10 στρεμμάτων, που κόστισε 220.000 ευρώ
