Μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ὁ λαός γεμᾶτος ἐνθουσιασμό ὑποδέχεται τόν Χριστό πού εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα. Ἡ κραυγή «ὡσαννά», πού σημαίνει «σῶσε μας», «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» δείχνει ὅτι ὁ λαός βλέπει τόν Χριστό σάν τόν ἐλευθερωτή βασιλιά πού θά δώσει τή λύση στά πολλά προβλήματα του.
Καί εἶναι πραγματικά βασιλιάς ὁ Χριστός, ἡ δόξα του ὅμως συνίσταται στόν σταυρό, ἡ δύναμή του στήν ἀγάπη καί τήν συγχωρητικότητα καί ἡ βασιλεία του βρίσκεται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί διακηρύσσει «οὐκ ἔστι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ὁ ἄνθρωπος τοῦ κόσμου αὐτοῦ θέλει τή σιγουριά καί τή δύναμη, θέλει νά ἐξασφαλισθεῖ μέ τήν ἐξουσία, κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά σταθεῖ γερά στά πόδια του. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει σχέση μέ τά ἐξωτερικά κοσμικά σχήματα, μέ τήν ὀργάνωση, μέ τή δύναμη, εἶναι βασιλεία ἀγάπης καί εἰρήνης.
Γι’αὐτό καί ὁ βασιλιάς Χριστός μπαίνει στά Ἱεροσόλυμα καθισμένος πάνω σ’ἕνα ὀνάριο, ἐκπληρώνοντας ἔτσι τή σχετική προφητεία τοῦ προφήτου Ζαχαρία: «Χαῖρε θύγατερ Σιών, ἰδοῦ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πώλου ὄνου». Κι ὁ θρόνος πρός τόν ὁποῖο σπεύδει νά ἐγκατασταθεῖ εἶναι ὁ σταυρός, πού φανερώνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Σταυρός ὅμως τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σημαντικό γεγονός τοῦ παρελθόντος πού τέμνει σάν ὁρόσημο τήν ἱστορία. Εἶναι ἕνα γεγονός συνεχῶς παρόν μέσα στόν κόσμο. Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀποτελεῖ ἕνα προανάκρουσμα τοῦ πάθους, ἀλλά καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς καλεῖ νά πάρουμε θέση μέ ὅλη τήν ὕπαρξή μας ἔναντι τοῦ ζωηφόρου Σταυροῦ. Ἀπό τό ἄν τοποθετηθεῖ κανείς ὅπως ὁ Ἰούδας ἢ ὅπως ἡ Μαρία, ὅπως οἱ φαρισαῖοι ἤ ὅπως οἱ Μαθητές, θά ἐξαρτηθεῖ ὁ θάνατος ἤ ἡ ζωή του.
Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό ὅτι ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης συνδέει τή δόξα μέ τόν Σταυρό, κι ὅταν λέγει ὅτι: «ἐδοξάσθη»ὁ Ἰησοῦς, ἐννοεῖ ὅτι σταυρώθηκε καί διά τοῦ Σταυροῦ ὁδηγήθηκε στό θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως.
Εἶναι ἕνα γεγονός συνεχῶς παρόν μέσα στόν κόσμο εἶναι ἡ μεγαλειώδης ἀποκάλυψη τῆς θείας στοργῆς καί τό ἀποκορύφωμα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιά τή λύτρωση τῆς ἀνθρωπότητας. Μπροστά στό σταυρό τοῦ Χριστοῦ προσκαλεῖται ὁ κάθε ἄνθρωπος νά πάρει θέση, διότι ἀδιάφορος δέν μπορεῖ νά μείνει κανείς. Ἡ ἄρνηση τῆς λυτρωτικῆς προσφορᾶς τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀπόρριψη τοῦ «λύτρου» πού προσφέρει γιά τήν ἐξαγορά τῆς αἰχμάλωτης ἀνθρωπότητας, θά σήμαινε ἀσύγνωστη ἄγνοια γιά τήν τραγική κατάσταση φθορᾶς καί θανάτου στήν ὁποία βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος, θά σήμαινε φαρισαϊκή ἔπαρση γιά τήν ἀξία τῶν ἔργων καί τῆς ζωῆς μας, θά σήμαινε τέλος, ἀχάριστη διάθεση ἔναντι τῆς θυσιαζομένης ἀγάπης.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
