Καλοκαίρι για τα παιδιά σημαίνει θάλασσα, βουτιές και παιχνίδι. Όταν όμως πηγαίνουμε στην παραλία πάντα έχουμε το άγχος μήπως χτυπήσουν ή ακόμη χειρότερα μήπως πνιγούν.Όσο προσεκτικοί κι αν είμαστε, όσο κι αν έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα, δύο λεπτά να ξεφύγει το παιδί από τα μάτια μας το κακό μπορεί να συμβεί. Και μάλιστα, να είναι τόσο ύπουλο που να μην το καταλάβουμε μέχρι να είναι αργά.
Τι είναι ο ξηρός πνιγμός;
Το περσινό καλοκαίρι η μικρή Ελίνα παραλίγο να πνιγεί στην θάλασσα. Η μητέρα της την έβγαλε εγκαίρως από το νερό και το κοριτσάκι έκανε εμετό. Μετά από λίγα λεπτά και αφού ηρέμησε, άρχισε να παίζει με τα υπόλοιπα παιδιά στην παραλία. Τις επόμενες ημέρες η Ελίνα είχε έναν περίεργο βήχα, ανέβασε πυρετό και ήταν υποτονική. Οι γονείς της την μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε με «ξηρό πνιγμό». Αν δεν είχαν δράσει γρήγορα, τότε το κορίτσι θα είχε χάσει την ζωή του.
Ο λεγόμενος «ξηρός πνιγμός» συμβαίνει λόγω της εισπνοής νερού, η οποία προκαλεί σπασμό στις φωνητικές χορδές. Το νερό δεν φτάνει στους πνεύμονες, αλλά οι σπασμοί εμποδίζουν την ανταλλαγή οξυγόνου με διοξειδίου του άνθρακα, με αποτέλεσμα ο λαιμός του παιδιού να κλείνει και να μην μπορεί να αναπνεύσει.
Είναι ένας εξαιρετικά ύπουλος πνιγμός που μπορεί να συμβεί…από το πουθενά. Το παιδί μπορεί να κάνει βουτιές ή να κολυμπάει και να μην μπορεί να κρατήσει το κεφάλι του στην επιφάνεια του νερού. Ακόμη όμως κι αν το παιδί έχει καταπιεί μεγάλη ποσότητα νερού, τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται αμέσως αλλά σταδιακά μέχρι και 24 ώρες αργότερα.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα του ξηρού πνιγμού είναι ο βήχας και η δυσκολία στην αναπνοή. Θα το καταλάβετε αν δείτε ότι το παιδί αναπνέει ταχύτερα από το φυσιολογικό με γρήγορες κινήσεις του στομαχιού από πάνω προς τα κάτω. Ο λαιμός του ξεραίνετε και δεν μπορεί να πάρει ανάσα, σαν να έτρεχε σε αγώνα δρόμου.
Ένα άλλο σύμπτωμα που συνοδεύει τις αναπνευστικές δυσκολίες είναι ο εμετός. Αποτελεί σημαντική ένδειξη ότι ο οργανισμός έχει στρεσαριστεί υπερβολικά λόγω κάποιας φλεγμονής ή ακόμα και εξαιτίας της έλλειψης οξυγόνου.
Ακόμη, αν παρατηρήσετε μια αλλαγή στην συμπεριφορά του παιδιού, τότε πρέπει να ανησυχήσετε. Σε μερικές περιπτώσεις εμφανίζουν υπνηλία λόγω της συσσώρευσης του διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα, ενώ σε άλλες μοιάζουν εκνευρισμένα από την ανάγκη που έχουν να αναπνεύσουν φυσιολογικά.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Μετά το περιστατικό του πνιγμού, το παιδί μπορεί να αποβάλει ένα μέρος του νερού και ανανήψει. Ίσως, όμως εξακολουθεί να υπάρχει νερό παγιδευμένο στους πνεύμονες. Οι γονείς πρέπει να ζητήσουν άμεσα ιατρική βοήθεια, καθώς το παγιδευμένο νερό προκαλεί φλεγμονή στους βρόγχους οδηγώντας σε οίδημα και κατά συνέπεια, σε χαμηλότερα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα.
Οι γιατροί μπορούν να ακροαστούν αν υπάρχει πρόβλημα στους πνεύμονες κατά τη διάρκεια της φυσικής εξέτασης, ενώ συνήθως χρησιμοποιούν ακτινογραφία στήθους για να δουν αν υπάρχει υγρό στους πνεύμονες. Ακόμη κι αν δεν έχουν εκδηλωθεί τα συμπτώματα σε μεγάλο βαθμό, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε.
Πώς αντιμετωπίζεται;
Η αρχική αντιμετώπιση του παρ’ ολίγον πνιγμού πρέπει να δώσει έμφαση στην άμεση ανάνηψη και θεραπεία της αναπνευστικής ανεπάρκειας. Αν δούμε ότι το παιδί δυσκολεύεται να αναπνεύσει πρέπει να το γυρίσουμε ανάποδα και στο πλάι και να του πιέσουμε τον θώρακα προκειμένου να βγει όλο το υγρό. Αν ύστερα από ώρα, το παιδί συνεχίζει να βήχει πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο για να δεχθεί την κατάλληλη θεραπεία.
Η θεραπεία είναι διαφορετική για κάθε παιδί. Κάποια μπορεί να χρειαστούν μια μάσκα οξυγόνου για ορισμένη χρονική περίοδο, ενώ αν ένα παιδί έχει ανεβάσει πυρετό και φαίνεται άρρωστο μπορεί να χρειαστεί αναπνευστικό σωλήνα ή ακόμα και αναπνευστήρα για ένα διάστημα. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, αν το παιδί έχει εμφάνιση κάποια μόλυνση, η χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων είναι απαραίτητη.
Η πρόληψη σώζει ζωές…
…και στην προκειμένη, του παιδιού μας. Όντας υπεύθυνοι γονείς θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα παιδιά μας και να μην τα αφήνουμε από τα μάτια μας στην θάλασσα, αλλά και να μην υπερεκτιμάμε τις κολυμβητικές τους δυνατότητες. Το κακό δεν αργεί να συμβεί και ακόμη και η στιγμιαία διαφυγή της προσοχής μας μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα. Προκειμένου, λοιπόν, να γλιτώσουμε «την κακιά την ώρα», καλό είναι να παρακολουθούμε τις θαλάσσιες δραστηριότητές τους και να είμαστε δίπλα στα μικρά παιδιά, έτσι ώστε να επέμβουμε άμεσα αν χρειαστεί.
