Δυστυχώς, πολλοί πιστεύουν ότι τα κατορθώματα των παιδιών αντανακλούν στο αν είμαστε καλοί γονείς ή όχι. Αυτό που θα έπρεπε ωστόσο, να μας απασχολεί είναι το κατά πόσο τα παιδιά μας είναι ευτυχισμένα και όχι τα επιτεύγματά τους όπως πολύ σωστά λέει και το παρακάτω κείμενο.
«Τα επιτεύγματα των παιδιών σας δεν σας κάνουν καλύτερους γονείς.
Αν τα παιδιά σας δεν είναι ταλέντα στο χορό, στο πιάνο ή στους υπολογιστές και δεν παίρνουν άριστα στο σχολείο, εξακολουθείτε να είστε καλοί γονείς.
Στη διεστραμμένη κοινωνία μας, φαίνεται ότι η μόνη στιγμή που θεωρούμαστε καλοί γονείς είναι όταν τα παιδιά μας καταφέρνουν κάτι.
Αλλά η κοινωνία κάνει λάθος.
Δεν θα έπρεπε να σπαταλάμε τη γονεϊκότητά μας τόσο υπερβολικά επικεντρωμένοι στο να πιέζουμε τα παιδιά μας να είναι “τέλεια”, ώστε η ψυχική τους υγεία να έπεται και να υποφέρει, ώστε να μην μας μένει χρόνος ή ενέργεια για να γνωρίσουμε ποια είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τα παιδιά μας.
Τι είναι αυτό που τα κάνει να γελούν.
Τι συμβαίνει στην κοινωνική τους ζωή και τι τα κάνει πραγματικά ευτυχισμένα.
Γιατί ωραία, το παιδί σας είναι ο πρώτος σκόρερ στην ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά ξέρει ότι θα τον αγαπούσατε το ίδιο ακόμη κι αν δεν ήταν;
Και ναι, ζητωκραυγάζετε στο πλήθος, αλλά τον επευφημείτε όταν προσπαθεί σκληρά αλλά αποτυγχάνει;
Τα παιδιά μας είναι πρόσωπα και όχι επιτεύγματα!
Οι καλύτεροι γονείς είναι εκείνοι που υποστηρίζουν τα όνειρα των παιδιών τους, ακόμη και αν αυτά δεν ευθυγραμμίζονται με τα δικά τους…
Είναι εκείνοι που βάζουν την ευτυχία και την ψυχική τους υγεία πάνω απ’ όλα και που αγαπούν τα παιδιά τους άνευ όρων.
Έτσι, τα επιτεύγματα των παιδιών σας δεν σας κάνουν καλύτερους γονείς, αλλά η άνευ όρων αγάπη και στήριξη σας,σας κάνουν!»
