Για δεύτερη φορά το ΔΣ ασχολήθηκε για ώρες με το ΓΠΣ χωρίς να αποφασίσει ουσιαστικά τίποτα. Επικεντρώθηκε σε δύο μόνο θέματα:
- Επέκταση του Σχεδίου πόλης στα βόρεια της Ν.Χηλής «τακτοποιώντας» την ήδη δομημένη περιοχή για να μπουν στο σχέδιο και να αποκτήσουν μεγαλύτερη αξία σπίτια, βίλες και χωράφια ορισμένων.
- Να διερευνηθεί η δυνατότητα μεταφοράς του ΚΤΕΛ σε δύο από τις τέσσερις προτεινόμενες θέσεις. Δηλαδή, η μεταφορά στα δυτικά (όπου το ΚΤΕΛ έχει οικόπεδο) ή στην ήδη αποφασισμένη (από παλιότερο ΔΣ) χωροθέτηση στα ανατολικά της πόλης, στο Γαλλικό Σταθμό.
- Αφαιρέθηκε από την αρχική πρόταση των μελετητών κάθε αναφορά σε στρατιωτικούς σχεδιασμούς, όπως η δημιουργία πεδίου βολής στην «Μαυρόπετρα» (εντός NATURA).
Το σήριαλ συνεχίζεται….
Οι αποφάσεις σε επόμενο ΔΣ για τα προαναφερόμενα θέματα, γιατί για όλα τα άλλα – εκτός της Λαϊκής Συσπείρωσης- συμφωνεί η πλειοψηφία και η μειοψηφία του ΔΣ.
Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης:
Τα ΓΠΣ, μαζί με τους αντιπεριβαλλοντικούς νόμους (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ ) και τα πολεοδομικά σχέδια, τα οποία εντάσσονται στο Ταμείο Ανάκαμψης, αποτελούν εργαλεία σχεδιασμού και προώθησης των γενικότερων, αλλά και ειδικότερων στρατηγικών της αστικής τάξης και στην περιοχή μας. Κριτήριό τους η εμπορευματοποίηση της γης, η εξυπηρέτηση επιχειρηματικών ομίλων και όχι οι λαϊκές ανάγκες και ο σεβασμός στο περιβάλλον.
Από την άλλη, μέσα σε χρόνο μηδέν έρχονται νομοθετικές ρυθμίσεις και με πρόσχημα την ανάπτυξη απλοποιούνται και δρομολογούνται με fast track διαδικασίες οι επενδυτικές αδειοδοτήσεις επιχειρηματικών ομίλων και στρατιωτικών σχηματισμών. Το λιμάνι, ο αγωγός υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG, η Ανατολική Περιφερειακή Οδός είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Οι χρήσεις γης και οι λεγόμενες «εμβληματικές» αστικές αναπλάσεις (που εντάσσονται στο Ταμείο Ανάκαμψης) αφορούν και εξυπηρετούν τη «χωροθέτηση» κερδοφόρων επιχειρήσεων, όπως στην περιοχή μας μεταφορών, αποθήκευση εμπορευμάτων, «πράσινη ενέργεια», συνεδριακός Τουρισμός ή πολυτελείας, εξυπηρέτηση της κρουαζιέρας κτλ. Σχολεία, ελεύθεροι χώροι, πράσινο, χώροι αθλητισμού και φυσικής δραστηριότητας, ενδεχόμενη μείωση της αξίας γης και κατοικίας δεν αποτελούν προτεραιότητα ούτε φυσικά κριτήριο του ΓΠΣ.
Οι όποιες αλλαγές χρήσεων (αμιγής ή γενική κατοικία, αξιοποίηση όρων δόμησης εντός και εκτός σχεδίου κτλ.), οι υπερβάσεις συντελεστών δόμησης, οι επεκτάσεις, η διαμόρφωση και ολοκλήρωση οδικών αρτηριών, η διαχείριση συνδέσεων με τμήματα της πόλης στρατηγικής σημασίας, όπως με το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, η μεταφορά δραστηριοτήτων ή η «απελευθέρωση» χώρων εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς για την περιοχή είτε είναι στρατιωτικοί είτε σχετίζονται με την εμπορευματοποίησης της γης είτε αφορούν τη στρατηγική της «πράσινης» ανάπτυξης κτλ. Αυτές οι αλλαγές, έρχονται να «τακτοποιήσουν» τις όποιες παραβλέψεις ή μη καλά σχεδιασμένες ενέργειες του παλιού ΓΠΣ. Γι΄ αυτό και μοιάζει να μην αλλάζουν επί της ουσίας πολλά πράγματα. Αυτό το επί της ουσίας είναι που έχει το πρόβλημα.
Οι αλλαγές ή ακόμα και οι διατηρήσεις του υφιστάμενου σχεδιασμού «ισιώνουν» το έδαφος και δρομολογούν παραδόσεις εκτάσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους για κατασκευή, συντήρηση και διαχείριση έργων, αποκομίζοντας κέρδη από την εκμετάλλευση και των μελλοντικών εγκαταστάσεων. Ταυτόχρονα, αλλαγές που γίνονται με τέτοιο προσανατολισμό, ανοίγουν τις ορέξεις σε «επενδυτές» πάσης φύσεως να διεκδικούν. Άλλωστε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήδη έχει στρώσει το έδαφος με τα λεγόμενα «Ειδικά Χωρικά Σχέδια» και άλλα πολεοδομικά εργαλεία για να «τρέξουν» οι επενδύσεις.
Ούτε λόγος, να δοθεί βαρύτητα και προτεραιότητα σε ζητήματα πολιτικής προστασίας, προστασίας από φυσικές καταστροφές. Μένει η παραδοχή ενός ελλιπούς αντισεισμικού ελέγχου στα δημόσια κτίρια, μιας ανοχύρωτης παραλιακής ζώνης άνω των 9 μποφόρ, ενός σχεδιασμού διαρροής ορυκτών καυσίμων που πρέπει να γίνει κτλ. ενώ ορίζονται χωρίς πολλά-πολλά (μάλλον τυχαία θα λέγαμε) διάφοροι πιθανοί χώροι συνάθροισης, χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό.
Όσον αφορά στις δομές εκπαίδευσης υπάρχει μια γενική διαπίστωση «επάρκειας» σε κάθε βαθμίδα με την κάλυψη της «προϋπόθεσης ενεργοποίησης όλων των προβλεπόμενων χώρων», οι οποίοι ή έχουν αποχαρακτηριστεί ή δεν υπάρχουν λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης των δημοτικών αρχών.
Ο ζήλος σχεδιασμού που επιδεικνύεται σε τουριστικές ζώνες, εμπλησμού (μπάζωμα της θάλασσας στην περιοχή στροφής ΕΓΝΑΤΙΑ), διαμόρφωσης λιμενίσκου τουριστικών σκαφών, διαμόρφωσης της δυτικής παράκτιας ζώνης και ενίσχυσης του αστικού και συνεδριακού τουρισμού κτλ., για την εξυπηρέτηση γεωστρατηγικών και αναπτυξιακών σχεδιασμών, αλλά και η ταχύτητα ολοκλήρωσης αρτηριών, ακόμα και η επαίσχυντη τοποθέτηση «ευτυχούς συγκυρίας» και η «παράδοση» της «ασφάλειας» της πόλης και της περιοχής στη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ και των ομίλων που τρίβουν τα χέρια τους, είναι χαρακτηριστικά του ύφους και του περιεχομένου του σχεδιασμού.
Στεκόμαστε από θέση αρχής ενάντια σε τέτοιους σχεδιασμούς και γι’ αυτό τους καταψηφίζουμε.
Σε έναν τέτοιο σχεδιασμό ήταν επόμενο ότι βασικές ερωτήσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν απαντήθηκαν από τους μελετητές αλλά και τη δημοτική αρχή. Απ’ όσες απαντήθηκαν έγινε ξεκάθαρο ότι μικρή δυνατότητα παρέμβασης έχει το ΔΣ αφού η τελική έγκριση βρίσκεται στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, δηλ. με βάση την κεντρική πολιτική. Γι’ αυτό άλλωστε μπαίνουν και ασφυκτικά όρια έγκρισης του ΓΠΣ ως το τέλος του χρόνου.
Έτσι δεν υπήρξε απάντηση στην ερώτησή μας πως μπορεί να παρακαμφθεί η αρνητική πολυσέλιδη απόφαση του ΣτΕ για την μεταφορά του ΚΤΕΛ από το κέντρο της πόλης στα δυτικά. Δεν απαντήθηκε η απουσία χώρου στο ΓΠΣ για κατασκευή νέου ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ και σχολείων που τόσο έχει ανάγκη ο Δήμος. Το ίδιο και για την απουσία σχεδιασμού για την επίλυση επιτέλους του οικιστικού προβλήματος της ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΒΑΝΤΟΣ που ταλαιπωρεί πολλές δεκαετίες τους κατοίκους της. Το πεδίο βολής στη «Μαυρόπετρα»(εντός περιοχής NATURA),το πιθανολογούμενο στρατόπεδο ΟΥΡΑΝΟΣ και άλλα ούτε καν αναφέρονται γιατί …«ο στρατός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει». Το λιμάνι με τις στρατιωτικές προτεραιότητες του ΝΑΤΟ είναι εκτός ΓΠΣ και μας είναι άγνωστο πως θα συνδέεται με την υπόλοιπη πόλη.
Σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες συνδυασμένης ικανοποίησης του συνόλου των όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών αναγκών, που περιλαμβάνει την ανάγκη διασφάλισης:
- Ασφαλούς, ποιοτικής και υψηλού επιπέδου κατοικίας και μεταφορών
- Κατάλληλων υποδομών, όπως σχολεία, νοσοκομεία κ.ά.
- Επαρκών δομών πολιτικής προστασίας, μέτρα και έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης, αντισεισμικής, αντιπυρικής προστασίας.
- Χώρων πρασίνου και αναψυχής.
- Δασών και βουνών που θα έχουν ολοκληρωμένη διαχείριση, πραγματική αντιπυρική, αντιπλημμυρική προστασία και υποδομές για ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση για ανάπαυση και αναψυχή.
- Ποιοτικού ελεύθερου χρόνου για τους εργαζόμενους.
Ο λαός έχει πλέον πείρα να μην εναποθέτει την ελπίδα στην εναλλαγή κυβερνητικών ή τοπικών «σωτήρων» που θα εφαρμόζουν την ίδια πολιτική.
Μόνο στο στέρεο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας της γης και των μέσων παραγωγής μπορούν να σχεδιαστούν κεντρικά, επιστημονικά, οι χρήσεις γης με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.
