Με την δέουσα ιεροπρέπεια εορτάσθηκε η ανάμνηση της «εἰς οὐρανόν πυρφόρου ἀναβάσεως» του Προφήτου Ηλιού στην ακριτική Ιερά Μητρόπολη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου. Συγκεκριμένα πανηγύρισαν οι Ενοριακοί Ναοί Ορεστιάδος, Μεταξάδων, Κουφοβούνου, Γιατράδων, Σιδηρούς και Μαυροκκλησίου και τα Παρεκκλήσια στις Καστανιές, στο Σουφλί, στη Δαδιά και στους Ασβεστάδες.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός αφ’ εσπέρας χοροστάτησε στην ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού, ευλόγησε τους άρτους και ομίλησε επίκαιρα στον Ιερό Ενοριακό Ναό Προφήτου Ηλιού Ορεστιάδος, παρουσία του Δημάρχου Ορεστιάδος Βασιλείου Μαυρίδη.
Το πρωί της κυριωνύμου ημέρας, 20ης Ιουλίου ε.έ., ο Σεβασμιώτατος προέστη της Ευχαριστιακής Συνάξεως στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό Προφήτου Ηλιού της ιστορικής κωμοπόλεως των Μεταξάδων, παρουσία των Βουλευτών Έβρου Αναστασίου Δημοσχάκη και Σταύρου Κελέτση, του Περιφερειάρχου Ανατ. Μακεδονίας-Θράκης Χρήστου Μέτιου, του Αντιπεριφερειάρχου Βασιλείου Δελησταμάτη, του Δημάρχου Διδυμοτείχου Ρωμύλου Χατζηγιάννογλου, του Υποδιοικητού της XVI Μεραρχίας, Ταξιάρχου Νικολάου Γιοβανούδη, της Διοικητού της Σχολής Δοκίμων Αστυφυλάκων Διδυμοτείχου Αναστασίας Πουρναρά, του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητος Μεταξάδων Χρήστου Κισσούδη και πλήθους πιστών.
Ο Σεβασμιώτατος προσεγγίζοντας τον τιμώμενο Προφήτη Ηλία μέσα από το υμνολογικό «Χαίροις ἐπίγειε ἄγγελε, καὶ οὐράνιε ἄνθρωπε, Ἠλία μεγαλώνυμε”, εσημείωσε: «Ο Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης υπήρξε δυναμική και αγωνιστική προσωπικότητα σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε να θεωρείται τύπος και σύμβολο, αληθινό πρότυπο φλογερού, δυνατού και ασυμβίβαστου ανδρός. Ο άγγελος μάλιστα, ευαγγελιζόμενος την γέννηση του Ιωάννου του Βαπτιστού στον Προφήτη Ζαχαρία, προδιαγράφων το φρόνημα του Προδρόμου λέγει ότι θα γεννηθεί ούτος «ἐν πνεύματι καί δυνάμει Ἠλιοῦ»…
»Εξαρτάται βέβαια πως αντιλαμβάνεται κανείς την έννοια του δυνατού ανθρώπου. Δυνατός και δυναμικός δεν είναι ο θορυβοποιός ούτε ο ανατροπέας. Είναι ο γενναίος, ο ασυμβίβαστος, ο ακέραιος. Απαιτείται δύναμη ψυχής και γενναιότητα για να μην παρασύρεται κανείς από τα σχήματα του κόσμου τούτου αλλά πάντοτε να υπηρετεί το ορθόν, το δέον και την Αλήθεια. Αντίθετα η νευρικότητα, ο θυμός και οι παρόμοιες βίαιες και ενστικτώδεις καταστάσεις εκδηλώνουν αδυναμία και υποταγή του «παλαιού ανθρώπου» στα πάθη του…»
Και συνέχισε ο Σεβασμιώτατος: «Ο χριστιανός οφείλει να είναι δυνατός άνθρωπος “ἐν πνεύματι καί δυνάμει Ἠλιοῦ”. Δυνατός ως προς την κυριαρχία του πνεύματος επί του νόμου της ύλης και επί της σαρκός. Οφείλουμε να πρσσαρμοζόμεθα εμείς οι χριστιανοί εκάστοτε προς «ὅσα ἐστιν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος» και με πίστη και ενθουσιασμό να είμεθα ασυμβίβαστοι στα θέματα της πίστεως, του ήθους και του φρονήματός μας… Ο χριστιανός καλείται να αναπτύξει το δυναμισμό του “ἐν πνεύματι καί δυνάμει Ἠλιοῦ” χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, χωρίς ελαστικότητες και αβαρίες. Με ζήλο και παλμό, με ενθουσιασμό και φλόγα, με διάθεση και φρόνημα αγωνιστικό και με ισχυρά θέληση».
