Για να μπορέσει να υπάρξει αναζωογόνηση της υπαίθρου, η οποία είναι αναγκαία για την εξισορρόπηση κέντρου και ενδοχώρας του νομού μας, θα πρέπει πρώτα να δεχθούμε τον καθοριστικό ρόλο που μπορεί να παίξει η αγροτική ανάπτυξη. Πρέπει επίσης να αντιληφθούμε και να αποδεχθούμε τη δυνατότητα σύνδεσης της αγροτικής οικονομίας με την τοπική αυτοδιοίκηση, κάτι που προϋποθέτει την αναζήτηση ενός νέου μοντέλου και για τα δύο.
Η ερημοποίηση της υπαίθρου, η οποία είναι κατεξοχήν αγροτική, οφείλεται κυρίως στο στρεβλό μοντέλο αγροτικής οικονομίας που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια. Ένα μοντέλο το οποίο στηρίχθηκε στις πελατειακές σχέσεις, οι οποίες βόλευαν την πολιτεία και φαινόταν δελεαστικές για ορισμένους αγρότες, οι οποίοι συνεισέφεραν στη νέα τσιφλικοποίηση της γης, χωρίς φυσικά να γίνονται και οι ίδιοι τσιφλικάδες, αφού τα οικονομικά αποτελέσματα είναι ίδια ή μικρότερα από το 1/10 της παλαιότερης έκτασής τους.
Είναι πλέον απαραίτητο, εάν θέλουμε να σταματήσει αυτή η καταστροφή της ενδοχώρας, να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για την εξεύρεση τρόπων εξάλειψης των παθογενειών, οι οποίες ευθύνονται γι’ αυτήν την φαινομενικά βολική για λίγους αγρότες κατάσταση.
Να δούμε πώς οι μικρές πόλεις και τα μεγάλα χωριά του νομού μας θα “κρατηθούν” όρθια και πώς θα αντιμετωπιστεί το αγροτικό δημογραφικό.
Η τοπική αυτοδιοίκηση Α’ βαθμού περιορίζεται στη διαχείριση κάποιων υπηρεσιών που προσφέρει στους δημότες της, υδροδότηση, αποκομιδή απορριμμάτων, οδοποιία και πάρκα, δεν έχει την δυνατότητα καμιάς ουσιαστικής παρέμβασης στην τοπική ανάπτυξη.
Η πρότασή μας για τη δημιουργία του “Αγροτικού Δήμου” Κοσμοσώτειρας ήταν προς αυτή τη κατεύθυνση και είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθεί, αρκεί να μη χρειαστούν πολλά χρόνια να γίνει αντιληπτή η σημασία της.
Στο Β’ βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης υπάρχουν δυνατότητες, αλλά πρέπει να αντιληφθούν όλοι οι πολίτες και τα εμπλεκόμενα στελέχη, αιρετά και διοικητικά, τη σημασία του θεσμού, ο οποίος μπορεί να μετεξελιχθεί σε ουσιαστική τοπική κυβέρνηση.
Η γεωπολιτική σημασία της Αλεξανδρούπολης, του Έβρου και συνολικά της Θράκης πρέπει να αναδειχθεί και να αξιοποιηθεί για αναπτυξιακούς σκοπούς (λιμάνι, συνδυασμένες μεταφορές).
Η Νέα Ορεστιάδα, ως μεσαία πόλη, θα μπορούσε, και πρέπει, να είναι το αντίβαρο στην “τραμπάλα’ του μακρόστενου νομού μας, ώστε να υπάρξει και ισορροπία στο κέντρο .
Η Νέα Ορεστιάδα η οποία βρίσκεται απέναντι από την Αδριανούπολη,δεν έχει την ανάλογη εξέλιξη με την Τουρκική πόλη, η οποία έχει όλες τις σχολές και μεγάλη αγροτοβιομηχανική ανάπτυξη σε αντίθεση με την πόλη του Β. Έβρου, η οποία κινδυνεύει να χάσει με το νόμο Κεραμέως τις δύο σχολές της, ενώ έχει χάσει ήδη τη βιομηχανία ζάχαρης.
Είναι προφανές ότι οι δύο πόλεις του βορείου Έβρου, Ορεστιάδα και Διδυμότειχο, θα πρέπει να αντιληφθούν την ανάγκη της συνεργασίας τους, μακριά από μικροτοπικισμούς.
Ο καθένας πλέον μπορεί να καταλάβει, εάν θέλει να είναι ρεαλιστής, ότι δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα αναζωογόνησης των μικρών χωριών, τα οποία πλέον είναι “χωριά ΚΑΠΗ” . Μπορεί όμως να γίνει με τα μεγάλα χωριά και τις μικρές πόλεις, για να μην υπάρξει και σε αυτά η ίδια κατάληξη.
Χρειαζόμαστε ένα τοπικό σχέδιο, που θα αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του Έβρου συνολικά και ειδικά στον Αγροτικό τομέα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την επικοινωνία και να επανέλθουμε στην πολιτική, είναι πλέον όρος επιβίωσης.
Τυχερό 16-11-2021
Σπύρος Δέδογλου
Συντονιστής Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Έβρου
