Π ρ ό ς
τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
εἶναι βεβαιότητα πώς ἡ Κυρία Θεοτόκος δέν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο. Ἂν ἡ βιολογικὴ μητέρα δέν ἀφήνει τὰ παιδιὰ της, ἀλλὰ βρίσκεται πάντα στό πλευρὸ τους καὶ εἶναι παρηγορία στούς ἀναστεναγμοὺς τους καὶ σκέπη σὲ κάθε ἀντιξοότητα τῆς ζωῆς τους, πόσο μᾶλλον ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ πάντων τῶν ἀνθρώπων!
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλός, ὅταν ἀκόμα ἦταν ἐπὶ τῆς γῆς, «ἠρπάγη» εἰς τὸν Παράδεισον. Ἐκεῖ εἶδε καὶ συνομίλησε μὲ πολλοὺς Ἁγίους καὶ Ἀγγέλους. Ἔψαχνε νά δεῖ καὶ τὴν Παναγία. Ἀλλὰ δέν τὴν εἶδε πουθενά. Ῥώτησε τοὺς Ἁγίους:
– Ποῦ εἶναι ἡ Παναγία νά πάω νά τὴν προσκυνήσω;
– Ἡ Παναγία ποτὲ δέν μένει στόν Παράδεισο, τοῦ ἀπάντησαν. Συνεχῶς μέρα νύχτα τρέχει σὲ ὅλη τή γῆ! Στόν πονεμένο, στόν ὀρφανό, στόν φτωχό, παντοῦ ὅπου τήν καλοῦνε!
Εἶναι πάντα σὲ ἐγρήγορση, σὲ ἐπιφυλακή! Σήμερα πού σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία ἑορτάζει τὴν πάνσεπτο Κοίμηση τῆς Θεοτόκου πού ἀποτελεῖ τὸ παράδοξο θαῦμα, διότι «ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται», γίνεται «κλῖμαξ πρὸς οὐρανὸν ὁ τάφος Της! » καὶ ὁ θάνατος
καὶ ὁ Ἅδης εἶναι ξένα γι’ αὐτήν. Παρὰ ταῦτα ἀπέθανε, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Θέλησε ὁ Υἱὸς της νά νιώσει ἡ μητέρα Του τὴν ἀγωνία καὶ τὸν πόνο τοῦ θανάτου, γιά νά συμπονᾶ πιὸ πολὺ τὸν ἄνθρωπο τὴν ὥρα πού πονᾶ καὶ πεθαίνει. Καὶ μὲ τὴν μετάστασή της ν’ ἀστράψουν ἀπὸ τὴν δόξα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τὰ πάντα καὶ νά ἐκπληρωθεῖ ἡ γραφή:
«Ἀνάστηθι Κύριε σύ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματός σου.»
Ἡ Θεοτόκος ἔζησε τὰ ἀνθρώπινα μὲ φόβο Θεοῦ, ταπείνωση, προσευχὴ καὶ σιωπή. Γι’ αὐτὸ « ἡ ἁγιοσύνη Της ξεπέρασε ὅλη τή δημιουργία», λέγει ὁ ἱερὸς Θεοφύλακτος Βουλγαρίας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ μόνη γέφυρα πού μᾶς ἔνωσε καὶ μᾶς ἐνώνει μὲ τὸν Θεό, διότι εἶναι ἡ πνευματικὴ μας Μητέρα καὶ ἐμεῖς εἴμαστε τὰ παιδιὰ Της, «Πάντα τὰ ἔθνη ἐπισυνάγει ὡς ἡ ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τάς πτέρυγάς της» (πρβλ. Ματθ. 23,34).
Σὲ αὐτὴ τὴν Μητρικὴ ἀγκαλιὰ χωροῦν οἱ πάντες, ἀλλά, θὰ μᾶς πεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: « ἡ Παναγία θλίβεται καὶ στεναχωριέται γιά κάθε εἴδους κακία, ἐνῶ εὐφραίνεται ὅταν συναντήσει στόν ἄνθρωπο κάθε εἴδους ἀρετή, σὰν νά ἦταν δικὸ της στόλισμα… καὶ συχνὰ ἔρχεται σὲ μᾶς, ὄχι μόνο μὲ τή συνοδεία ὅλων τῶν ἀγαθῶν, ἀλλὰ κυρίως φέροντας μαζὶ της τὸν Υἱὸν της γιά νά κατοικεῖ στίς καρδιὲς μας.»
Ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ,
εὔχομαι μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου, νά λυτρωθοῦμε ἀπὸ κάθε μορφὴ πνευματικοῦ θανάτου καὶ νά ζήσουμε ὡς πρόσωπα, ἔθνος καὶ κοινωνία ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μὲ Ἐκείνη κοινὴ μας Μητέρα καὶ προστασία.
Ἔτη πολλὰ καὶ εὐλογημένα!
Διάπυρος εὐχέτης πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Μητέρα τοῦ Φωτός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
