Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις για την υπόθεση του πρώην αρχιμανδρίτη της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης.
Το τελευταίο καίρο πληθαίνουν οι μαρτυρίες από πρώην “οπαδούς” του καθαιρεμένου Ιερέα οι οποίοι κάνουν λόγο για επικίνδυνη δράση με σοβαρές συνέπειες στην τοπική κοινωνία.
Σήμερα, μια νέα επιστολή – μαρτυρία εστάλη στα γραφεία μας από έναν “οπαδό- σκλάβο” όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
“Γράμμα ενός διασωθέντος πρώην “οπαδού-σκλάβου”!
Διάβασα τις τελευταίες μέρες διάφορα πράγματα για μια “θρησκευτική” & “επιχειρηματική” κινητοποίηση που γίνεται στη Θράκη και ξύπνησε ένας παλιός εφιάλτης που τάραξε εμένα και την οικογένεια μου.
7-8 χρόνια πριν, ξαφνικά πολλά προβλήματα μαζεμένα άρχισαν να μας πνίγουν σαν οικογένεια. Στη δουλειά καταστροφή, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και διάφορες άλλες αναποδιές, άρχισαν να με αλλάζουν προς το χειρότερο σαν άνθρωπο.
Εκείνη την περίοδο, ένα οικογενειακό φιλικό ζευγάρι μου πρότεινε να πάω με τη σύζυγο μου μαζί τους σε μια σύναξη. Μου μίλησε για ένα “Άγιο” πνευματικό άνθρωπο, ο οποίος θα “μίλαγε” στη ψυχή μου, θα έδινε λύσεις στα προβλήματα μου και θα μου προσέφερε δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα μου.
‘Με αυτή την ελπίδα συμμετείχα σε κάτι περίεργες συγκεντρώσεις με κηρύγματα αγάπης και αλληλεγγύης.
Ομολογώ ότι στην αρχή η υποδοχή που δέχτηκα με εντυπωσίασε. Έβλεπα γύρω μου συμπολίτες γνωστούς και αγνώστους με μεγαλύτερα η μικρότερα προβλήματα από τα δικά μου, να προσπαθούν μέσω του αρχηγού όλου αυτού του κινήματος, να δεχτούν την βοήθεια του Θεού.
Στην αρχή παθιάστηκα. Παράτησα την δουλειά μου και αφοσιώθηκα στις μαζώξεις που κάναμε για να πάρουμε από τον αρχηγό “το κλειδί του παραδείσου”.
Όλα έμοιαζαν ιδανικά, ανιδιοτελή, αναμάρτητα και ευλογημένα. Δε πέρασε μήνας και άρχισα να βλέπω περίεργες συμπεριφορές. Ο αρχηγός άρχισε να συμπεριφέρεται σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας, σαν φεουδάρχης και σαν φύλαρχος αφρικανικής φυλής.
Δεν θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες γιατί αυτό το κομμάτι της ζωής μας το θάψαμε στο παρελθόν. Αποχώρησα έντρομος με την σύζυγο μου από αυτή την οργάνωση γιατί αν έμενα λίγο ακόμη θα έκανα κακό σε όλους.
Πρέπει όμως κάποια στιγμή εμείς οι παθόντες να βρούμε το κουράγιο να μιλήσουμε. Με ονόματα και γεγονότα. Δυστυχώς μας φρενάρει η ντροπή που νοιώθουμε ο καθένας για τον εαυτό του. Διότι όλοι μας υποστήκαμε στην ουσία ένα ψυχικό βιασμό.
Ανησυχώ γι αυτούς που παρέμειναν εγκλωβισμένοι στα προβλήματα τους μέσα στα δίχτυα αυτού του άρρωστου συστήματος.
Τώρα βλέπω ότι πάει πάλι να ζωντανέψει και με ύποπτες σχέσεις που καταδεικνύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι προκειμένου να πετύχουν τα σχέδια και τους στόχους τους.
Δε σέβονται ούτε οικογένειες, ούτε ζωές, ούτε θρησκεία. Τίποτα.
Πουλούν ψευτοελπίδα, ψευτοαγάπη, ψευτοανθρωπιά και αν είσαι αδύναμος τα δέχεσαι και κατρακυλάς χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Ας ελπίσουμε ότι οι περισσότεροι οπαδοί κατάλαβαν τον πραγματικό ρόλο και αποχώρησαν.
Διαφορετικά η απειλή είναι σοβαρή και ο κίνδυνος μεγάλος.” καταλήγει η επιστολή.
