Με αφορμή τηλεφωνήματα που δεχθήκαμε στο evros24.gr από γονείς φοιτητών στη Σχολή νοσηλευτικής Διδυμοτείχου, όπου εξέφραζαν την αγωνία τους για το φοιτητικό μέλλον των παιδιών τους, επικοινωνήσαμε με την Εμμανουηλίδου Αναστασία πρόεδρο του συλλόγου φοιτητών για να μας δώσει την πλήρη εικόνα που υπάρχει στη Σχολή και να μας παραθέσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Η συζήτηση μαζί της, ήταν ουσιαστική και η «κραυγή αγωνίας» των φοιτητών εμφανή στα όσα μα είπε.
Το ουσιαστικότερο πρόβλημα, η έλλειψη καθηγητών ΔΕΠ, είναι αυτό που δεν επιτρέπει την πλήρη λειτουργία της σχολής και τη διδασκαλία όλων των υποχρεωτικών μαθημάτων, ενώ η έλλειψη πανεπιστημιακών υποδομών, εργαστηρίων και πανεπιστημιακού νοσοκομείου για την πρακτική άσκηση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν δευτερεύοντα προβλήματα.
Η αναβάθμιση της Σχολής από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε ΑΕΙ από ΤΕΙ όχι μόνο δεν έλυσε θέματα που υπήρχαν αλλά πρόσθεσε και επιπλέον αποδυναμώθηκε από διδακτικό προσωπικό, αφού οι διδάσκοντες υποχρεωτικά πρέπει να διαθέτουν διδακτορικό. Η πρόσληψη τους μόνο ως ωρομίσθιοι και όχι σε μόνιμη θέση, ελαχιστοποιεί την «διάθεση» καθηγητών να διδάξουν στο Διδυμότειχο.
Αυτή τη στιγμή από τους 450 εγγεγραμμένους φοιτητές σε όλα τα έτη σπουδών, ενεργοί είναι περίπου 250. Από τους εισακτέους πρωτοετείς κάθε χρόνο, δεν φοιτούν ποτέ πάνω από 60, κάτι που όμως μας είπε η κ. Εμμανουηλίδου «βολεύει» αφού άλλωστε η σχολή δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει τη φοίτηση του συνολικού αριθμού.
Ο Σύλλογος Φοιτητών που ιδρύθηκε πριν από 3,5 χρονιά και είναι ίσως ο μοναδικός χωρίς κομματική στήριξη, διεκδικεί και εκφράζει τα αιτήματά του προς κάθε κατεύθυνση με επιστολές και υπομνήματα που πάντα λαμβάνουν την ίδια απάντηση. «Γνωρίζουμε τα προβλήματα και κάνουμε προσπάθειες για να διευθετηθούν».
Η τοπική κοινωνία και οι πολιτικοί παράγοντες της περιοχής προσπαθούν να στηρίξουν και να διεκδικήσουν τη λύση των προβλημάτων της σχολής όμως οι αρμοδιότητες τους δεν επαρκούν και η φωνή τους δεν βρίσκει τελική ανταπόκριση.
Οι φοιτητές αντιλαμβάνονται πλήρως τα επιχειρήματα της τοπικής κοινωνίας και τη σημασία που έχει η ύπαρξη της σχολής στο Διδυμότειχο, για τη «θωράκιση» της περιοχής. Δεν ζητούν σε καμία περίπτωση το κλείσιμό της, ούτε αγωνίζονται απλώς για να πάρουν μεταγραφή σε άλλο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Ζητούν από την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και την κυβέρνηση, το σεβασμό των φοιτητικών τους δικαιωμάτων, την ολοκλήρωση των σπουδών τους σε αναβαθμισμένο επίπεδο και το μη χάσιμο εξεταστικών λόγω μη διδασκαλίας μαθημάτων που έχει ως αποτέλεσμα την επιμήκυνση του χρόνου σπουδών.
Παρακάτω σας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο που μας έστειλε η πρόεδρος των φοιτητών της Νοσηλευτικής Σχολής Διδυμοτείχου, που αποτέλεσε και τη βάση της συζήτησης μαζί της.
«Το παράρτημα Νοσηλευτικής Διδυμοτείχου που πλέον υπάγεται στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος ειδικά την τελευταία ακαδημαϊκή χρονιά επιβεβαίωσε περίτρανα τις φήμες που κυκλοφορούσαν περί μη βιωσιμότητας του τμήματος υπολειτουργικότητας και πρόχειρης λειτουργίας.
Το τμήμα αυτό είναι το πιο καινούριο τμήμα νοσηλευτικής καθώς μετράει μόνο 13 χρόνια λειτουργίας και είναι το χειρότερο με διαφορά. Ποτέ δεν υπήρξαν για το τμήμα μέλη ΔΕΠ (μόνιμοι καθηγητές) ήταν και είναι όλοι ωρομίσθιοι γεγονός που μετά την πανελλαδική πανεπιστημιοποίηση βγήκε στην επιφάνεια.
Η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά ξεκίνησε Δεκέμβριο με 14 εκκρεμότητες μαθημάτων ενώ το ακαδημαϊκό ημερολόγιο όριζε έναρξη μαθημάτων στις 30/09/19.
Οι εκκρεμότητες συνεχίζουν και επόμενο εξάμηνο, δε βρίσκεται λύση μέχρι τώρα, χάνεται μία εξεταστική, φοιτητές μετρούν την απώλεια των φοιτητικών δικαιωμάτων τους ένα προς ένα.
Αναμένοντας μέχρι σήμερα τη λύση που φαντάζει όλο και πιο ουτοπία στην πορεία του χρόνου την ίδια στιγμή που για όλα τα υπόλοιπα ιδρύματα της χώρας τα δικά μας αιτήματα και περισσότερα είναι απλά τα αυτονόητα.
Πρόκειται επίσης για την μοναδική σχολή νοσηλευτικής στην Ελλάδα που δεν υποστηρίζεται από πανεπιστημιακό νοσοκομείο δηλαδή νοσοκομείο που να διαθέτει όλες τις κλινικές για να μπορούν οι φοιτητές να εκπαιδευτούν βάσει του προγράμματος σπουδών.
Μέχρι σήμερα οι φοιτητές αναγκάστηκαν να αρκεστούν σε λύσεις του ποδαριού που προτάθηκαν και να γίνουν έρμαια συμφερόντων. Πρόκειται για ένα ακαδημαϊκό ζήτημα που απαιτεί άμεση λύση».
