Παρά τις εξαγγελίες τις κυβέρνησης, τα νέα μέτρα που ανακοίνωσε, όχι μόνο είναι ανεπαρκή, δεδομένων των συνθηκών, αλλά θέτουν, για μία ακόμη φορά, ως βασική προτεραιότητα τη στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων και όχι των εργαζομένων.
Η αναφορά του υπουργού Εργασίας για την απογοητευτική κατάσταση στην αγορά εργασίας, τον μήνα Μάρτη, είναι ομολογία ενοχής. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη για το κύμα απολύσεων και την αρνητική μεταβολή των εργασιακών σχέσεων που έχει ήδη πραγματοποιηθεί σε αρκετούς κλάδους.
Σήμερα πρέπει να υλοποιηθούν μέτρα και όχι ευχολόγια. Πραγματικό μέτρο ανακούφισης για τους εργαζόμενους, που έχασαν τη δουλειά τους τις προηγούμενες μέρες, είναι να θεωρηθούν με σαφήνεια άκυρες οι απολύσεις και οι βλαπτικές μεταβολές που έγιναν το μήνα Μάρτη. Οι επιχειρήσεις αυτές πρέπει να αποκλειστούν από την χρήση των ευνοϊκών -για τις επιχειρήσεις- κυβερνητικών μέτρων.
Ενώ η κυβέρνηση επικαλείται “συνθήκες πολέμου” όχι μόνο δεν διασφαλίζει τη δωρεάν διανομή του αναγκαίου υλικού προστασίας και προφύλαξης, αλλά ούτε καν προχωρά στην πλήρη κατάργηση του ΦΠΑ για τα είδη πρώτης ανάγκης και τα φάρμακα.
Από τα μέτρα της κυβέρνησης απουσιάζουν το πάγωμα οφειλών για τράπεζες και δάνεια, που πρέπει να ισχύσει για όλους, και όχι μόνο για τους λεγόμενους “συνεπείς” δανειολήπτες.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι τα μέτρα προσωρινής δημοσιονομικής επέκτασης, που αποφάσισε το Eurogroup και εξειδικεύονται σε κάθε χώρα, θα φορτωθούν πάλι στο άμεσο μέλλον στις πλάτες των εργαζομένων και των λαών. Πολύ περισσότερο αυτά τα έκτακτα μέτρα δε συνιστούν κάποια φιλολαϊκή στροφή. Είναι η αναγκαία κρατική παρέμβαση προς όφελος του κεφαλαίου, που έχουμε δει κι άλλη φορά στο παρελθόν, και που αποτελεί αναμονή μιας νέας κρίσης, που θα πλήξει ιδιαίτερα τη λεγόμενη “εξωστρεφή οικονομία”, όπως η ελληνική.
