Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα ως νέο μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου να ξεκινώ την κοινοβουλευτική μου θητεία με την συμμετοχή στην άσκηση της αναθεωρητικής λειτουργίας. Η αναθεώρηση του άρθρου 32 του συντάγματος προς την κατεύθυνση της αποσύνδεσης της εκλογής του Προέδρου της δημοκρατίας από την διάλυση της Βουλής θεραπεύει μια θεσμική αδυναμία του πολιτεύματος μας την οποία τόσο το 2009 όσο και το 2014 εκμεταλλεύτηκαν τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη με ολέθριες όμως συνέπειες για την χώρα.
Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τέσσερις ψηφοφορίας στην Βουλή, με την καταληκτική να απαιτεί 151 ψήφους εξασφαλίζει την σταθερότητα του εκλογικού κύκλου που αποτέλεσε και τον κύριο λόγο για τον οποίο αναθεωρείται το άρθρο 32.
Αντίθετα η πρόταση του Σύριζα εγκλωβίζει την εκλογή Προέδρου δημοκρατίας σε μια σειρά από μακροχρόνιες διαδικασίες που δημιουργούν συνθήκες αστάθεια και πόλωσης.
Εν κατακλείδι, η αναθεώρηση του άρθρου 32 συνιστά μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να υπάρξει μια θετική αλλαγή, μακράς πνοής για την λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Η επίτευξη ευρύτερης συναίνεσης για το συγκεκριμένο ζήτημα ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα, μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα μια νέας πιο ελπιδοφόρας και αισιόδοξης εποχής για την χώρα μας και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
