«Τι θα λέγατε αν ήσασταν τετ α τετ με τον υπουργό» ρωτήσαμε τον πρόεδρο των αλιέων Δημήτρη Σαρίκα και εισπράξαμε μια απάντηση ποταμό, εξαιτίας της αβελτηρίας των υπηρεσιών να ανταποκριθούν στα αυτονόητα όταν τα ελληνικά αλιευτικά σκάφη δέχονται παρενοχλήσεις από τα τουρκικά όχι μόνο στα διεθνή αλλά και στα ελληνικά ύδατα.
«Τα έχουμε πει πολλές φορές τα προβλήματά μας, είναι συσσωρευμένα δεκαετίες, αλλά όταν παίρνονται οι αποφάσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν λαμβάνονται υπ όψιν τα ελληνικά δεδομένα. Δεν τους εξηγεί κανείς τις ιδιαιτερότητες του Αιγαίου, μας αντιμετωπίζουν σαν βόρειο Ατλαντικό ούτε καν σαν Μεσόγειο… Υπογράφουν μόνο δεσμεύσεις και «πρέπει», με αποτέλεσμα την τεράστια μείωση της αλιευτικής προσπάθειας. Η ελληνική πολιτεία θεσπίζει νόμους με φοροεπιβαρύνσεις, αύξηση του κόστους παραγωγής ενώ απευθυνόμαστε σε μια αγορά χωρίς αγοραστική δύναμη», λέει ο κος Σαρίκας
Ο κ. Σαρίκας βάζει και την εθνική διάσταση, τις αγωνίες και τις απειλές που δέχονται τα αλιευτικά σκάφη στην Θράκη. Δεν είναι μόνο η υπεραλίευση των τουρκικών σκαφών που ο αλιευτικός στόλος τους ξεπερνά τα 150 και τα οποία φθάνουν, περνώντας από τα διεθνή ύδατα, και στα ελληνικά χωρικά ύδατα σκουπίζοντας τα πάντα. «Όταν κάνουμε καταγγελία στο Λιμενικό δεν αντιδρούν, δεν παρεμβαίνουν. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, πέρυσι μας έβγαλαν όπλα. Παράλληλα εμείς που έχουμε 30 σκάφη σε όλη την περιοχή πήραμε μέτρα για την προστασία του Θρακικού πελάγους να δραστηριοποιούμαστε μετά τα 3 μίλια διαφυλάττοντας τον σπουδαίο ιχθυογεννητικό περιβάλλον.
Οι Τούρκοι όμως δεν εναρμονίζονται με τους κανόνες και τις απαγορεύσεις τις Ε.Ε. λειτουργούν κατά το δοκούν χωρίς να σεβαστούν τίποτα και χωρίς να έχουν συνέπειες. Άρα για ποια εθνική στρατηγική μιλάμε;», αναρωτιέται εύλογα ο πρόεδρος των αλιέων και κάνει γνωστό πως «οι γείτονες εδώ και 20 χρόνια ανακάλυψαν την Λαδοξέρα στην περιοχή της Σαμοθράκης κι έρχονται στα 100 μέτρα να ψαρέψουν. «Είναι η πέτρα μας» λένε, ενώ εμείς δεν μπορούμε να πλησιάσουμε στα 6 μίλια».
Τα συναισθήματα που νοιώθουν οι ακρίτες ψαράδες βιώνοντας αυτό το κλίμα είναι σε βάρος της ψυχολογίας τους και με το δεδομένο της μικρής αλιευτικής κάρπωσης και των χαμηλών τιμών προβληματίζονται για το μέλλον. Στα σκάφη τους εργάζονται αλλοδαποί αλιεργάτες κυρίως από την Αίγυπτο που φημίζονται για τον καλό χαρακτήρα και τη ναυτοσύνη τους. Αν δεν υπήρχαν κι αυτοί δεν θα δούλευαν τα καΐκια αφού δεν υπάρχει ενδιαφέρον από νέους Έλληνες.
