Μια μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης: στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία. Στις 8 Μάρτη 1857 οι υφάντριες της Νέας Υόρκης σήκωσαν το ανάστημά τους ενάντια στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση βάζοντας στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών και διεκδικώντας λιγότερες ώρες δουλειάς, ίσες αμοιβές με τους άντρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Το 1910 προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών να καθιερωθεί η 8 Μάρτη ως «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν κατά κύριο λόγο από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» μέχρι την υιοθέτησή της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.
Παρόλες, όμως, τις βαρύγδουπες πολιτικές ισότητας της ΕΕ αλλά και την αύξηση του πσοοστού φοίτησης γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι εργαζόμενες γυναίκες συνεχίζουν να βιώνουν χειρότερες καταστάσεις από αυτές των αντρών συναδέλφων τους, αφού πληρώνονται λιγότερο, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι μεγαλύτερα και αποτελούν κατά κύριο λόγο τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβόμενων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενων. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ του 2016, ο μισθός των γυναικών στην Ελλάδα είναι κατά 226 ευρώ χαμηλότερος από αυτόν των αντρών, ενώ αυξάνονται οι σεξιστικές επιθέσεις ακόμη και μέσα στους χώρους δουλειάς.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μέσω των δελτίων των ΜΜΕ της διαρκώς αυξανόμενης ενδοοικογενειακής βίας (ξυλοδαρμοί και σεξουαλικές κακοποιήσεις,) αλλά και των γυναικοκτονιών, των βιασμών και της ανεξέλεγκτης κατάστασης του trafficking, 87.000 γυναίκες σε όλον τον κόσμο δολοφονήθηκαν από πρόθεση μέσα στο 2017 (μία στις δύο δολοφονήθηκε από ερωτικό σύντροφο ή συγγενή). 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ έχουν δεχθεί σωματική βία μέσα σ’ ένα χρόνο ενώ 3.700.000 έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, με την Ελλάδα να κατέχει την 3η θέση…
Μέσα σε όλα αυτά συνεχίζουν οι γυναίκες να επιβαρύνονται με τη δουλειά στο σπίτι, αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού αποτελεί κοινωνική επιταγή της γυναικείας ταυτότητας. Σ’ αυτήν την εικόνα προστίθενται και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδιών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς πολιτικής λιτότητας.
Η 8 Μάρτη θα πρέπει να είναι η αφετηρία για:
Κατάργηση των διακρίσεων και ανισοτήτων στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία
Προστασία της μητρότητας, άδειες ανατροφής τέκνων
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ όλες.
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
