Τα τελευταία 6,5 χρόνια, που έχω φέρει στον κόσμο 3 παιδιά, πιάνω συχνά τον εαυτό μου να… δαγκώνει τη γλώσσα του σε συγκεκριμένα πράγματα.
Μπορεί να μην έχω πάντα την υπομονή να φιλτράρω όλα όσα σκέφτομαι, αλλά χαίρομαι που καταφέρνω τουλάχιστον να μην τους τα λέω φωναχτά.
Όμως, κατά βάθος θα ήθελα να τα γνώριζαν.
Να, λοιπόν, 6 πράγματα που θα ευχόμουν να μπορούσα να πω στα παιδιά μου – αλλά θα περιμένω να τους τα πω όταν μεγαλώσουν:
1. «Θα σας αγαπώ για πάντα, αλλά δεν θα μου αρέσουν όλα όσα κάνετε»
Τώρα, που είστε μικρά, κάνετε διάφορα πράγματα που συχνά ξεπερνούν τα όρια της υπομονής μου, τα οποία -αν έκανε οποιοσδήποτε άλλος- είναι σίγουρο ότι δεν θα τα ανεχόμουν. Όταν π.χ. λέτε «Μισώ αυτό το φαγητό και δεν θα το φάω ποτέ!». Αλλά είμαι η μαμά σας και είστε τα παιδιά μου και σας αγαπώ, οπότε δεν το κάνω. Φαντάζομαι, όμως, ότι αυτό το συναίσθημα θα ενταθεί όταν πια θα είστε στην εφηβεία.
2. «Κάποιες μέρες δεν δίνω τον καλύτερο εαυτό μου»
Και είμαι εντάξει μ’ αυτό. Δεν είμαι υποχρεωμένη πάντα να έχω στο τραπέζι έτοιμο ένα διαφορετικό φαγητό, και νομίζω πως δεν είναι τόσο κακό που δεν έχω βάλει πλυντήριο και τώρα σας πήρε ο ύπνος με τα ρούχα του σχολείου. Αν υποκρινόμουν ότι κάθε μέρα δίνω το 100% του εαυτού μου, θα ήταν σαν να κοροϊδεύω και εσάς και τον εαυτό μου.
3. «Δεν θέλω να προσπαθείτε να ικανοποιείτε τα δικά μου θέλω»
Θέλω από εσάς να προσπαθήσετε να βρείτε τον εαυτό σας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να αφήσετε στην άκρη λίγο τα πιστεύω της μαμάς και του μπαμπά. Σ’ αυτά, βέβαια, δεν συμπεριλαμβάνεται η επιλογή του συντρόφου της ζωής σας. Είναι η μοναδική περίπτωση που θα ήθελα, παρακαλώ πολύ, να συνυπολογίσετε τη γνώμη μου – ειδικά εσείς, οι γιοι μου.
4. «Ο κόσμος δεν είναι άσπρο και μαύρο»
Το ξέρω ότι σας μαθαίνουμε να ξεχωρίζετε το σωστό από το λάθος, το δεξιά από το αριστερά, το πάνω από το κάτω κ.ο.κ. Απλά δεν θέλω να θεωρήσετε ότι τα πάντα γύρω μας λειτουργούν κατ’ αυτό τον τρόπο: αγάπη vs μίσος, αποδοχή vs απόρριψη κτλ. Υπάρχουν πραγματικά πάρα πολλές… αποχρώσεις του γκρι (κι όχι, δεν πρόκειται για το αγαπημένο βιβλίο της μαμάς!).
5. «Δεν μ’ αρέσουν όλα όσα κάνει ο μπαμπάς σας, αλλά θα τον αγαπώ πάντα»
Όπως ακριβώς αγαπώ εσάς, έτσι και ο μπαμπάς σας έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Κάθε πρωί που μας βλέπετε να αποχαιρετιζόμαστε μ’ ένα φιλί, ακόμα κι όταν είμαστε θυμωμένοι μεταξύ μας, να θυμάστε ότι έχετε δύο γονείς που σέβονται ο ένας τον άλλον ό,τι κι αν γίνει. Ακόμα κι όταν μαλώνουμε για το ποιανού σειρά είναι να αλλάξει την πάνα… κάτι που φαντάζομαι ότι θα συμβαίνει και στα γεράματά μας!
6. «Φοβάμαι»
Δεν έχω σταματήσει να φοβάμαι από τη πρώτη στιγμή που ήρθατε στον κόσμο: Είμαι καλή μαμά; Τα κάνω όλα σωστά; Είναι σωστό το πρόγραμμα της καθημερινότητάς σας; Μήπως είμαι πολύ αυστηρή μαζί σας; Ή μήπως είμαι πολύ ελαστική; Είναι αυτό κάτι που θα συζητάτε με τον ψυχαναλυτή σας αργότερα; Σας αγαπώ τόσο πολύ και προσπαθώ να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, σε κάθε ευκαιρία. Μακάρι στη ζωή να ερχόμασταν με μια κρυστάλλινη μπάλα…
Από τη μαμά και μπλόγκερ Jacqui Zadik
