Όλα τα παιδάκια έχουν κοινά χαρακτηριστικά και παρεμφερή νοοτροπία σε κάποια ζητήματα. Άρα λοιπόν υπάρχουν κάποιες φράσεις τις οποίες πολύ δύσκολα θα βγουν από ένα παιδικό στοματάκι:
«Ευχαριστώ για όσα κάνετε για μένα»
Τι κι αν δίνετε όλο σας το είναι για να το μεγαλώσετε όπως πρέπει, τι κι αν δεν του έχει λείψει τίποτα ποτέ, το παιδί θα είναι πάντα ανικανοποίητο και ακόρεστο ως προς τα θέλω του. Πάντα θα βλέπει ότι κάποια παιδάκια έχουν περισσότερα από εκείνα και θα ζηλεύουν, πάντα θα θεωρούν δεδομένα όσα κάνετε, άρα μην περιμένετε να νιώσουν ευγνωμοσύνη.
«Ξεκουράσου και θα πάμε βόλτα άλλη στιγμή»
Αυτό ξεπερνάει και τα όρια της φαντασίας… Δεν υπάρχει παιδί που να δεχτεί να αναβληθεί η βόλτα του, ανεξαρτήτως αιτίας. Πόσο μάλλον να το προτείνει το ίδιο μόνο και μόνο επειδή βλέπει τη μανούλα του να είναι κουρασμένη.
«Δεν πειράζει που δε μου πήρατε παιχνίδι»
Πόσο πιθανό φαντάζει στο μυαλό σας να έχει βάλει στο μάτι το παιδί ένα παιχνίδι, να σας το έχει ζητήσει κατ’ επανάληψη, να του το αρνηθείτε και να το πάρει ψύχραιμα; Επειδή ακριβώς η νοοτροπία των παιδιών είναι να παίρνουν όσα θέλουν και ιδανικά τη στιγμή που τα θέλουν, μην περιμένετε να ακούσετε την παραπάνω φράση.
«Ανυπομονώ να πάω στο σχολείο»
Δεν αρέσει που δεν αρέσει καθόλου το σχολείο τα παιδιά, έρχεται και το καλοκαίρι να τους δημιουργήσει μεγαλύτερη ακόμα αποστροφή. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις παιδιών που τηρούν μια στάση έστω ουδετερότητας σε αυτό το κομμάτι.
«Βαρέθηκα στον υπολογιστή και θα κάτσω να διαβάσω»
Αυτό μέχρι και ανέκδοτο της ημέρας θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε. Να έχει δηλαδή ένα παιδί τη δυνατότητα να κάτσει στον υπολογιστή για να σερφάρει στο διαδίκτυο ή να παίζει video games και να το αφήσει αυτό οικειοθελώς για να καταπιαστεί με το διάβασμα απλά δε γίνεται!
